İNSAN MUHTAÇTIR KARDEŞ...

İnsan herşeye muhtaçtır kardeş;Bazen ıslak bir havadaki suskun bir damlaya, bazen gülen bir güneşteki delirmiş sıcağa , bazen hüngür güngür ağlarken yıldızları sessizce saymaya , bazen sokak sokak dolaşıp yalnız kalmaya...İnsan MUHTAÇTIR kardeş...

İnsan Muhçaçtır kardeş ; Yürekten tazecik kopmuş yemyeşil , buram buram merhamet kokan bir tutam sevgiye insan muhtaçtır kardeş...

Ama insan çoğu zaman kendine muhtaçtır,göbek kordonu kesildiği anda başlar bu destan yaşadığı ve yaşatıldığı her an devam eder MUHTAÇLIĞIMIZ...

Aslında insan muhtaç olmaya muhtaçtır..Çünkü insan;Adı üstünde İNSAN’dır .
İnsan bir bahçivandır ve bahçesinede MUHTAÇTIR kardeş...

Gönül bahçesine sevgi çiçekleri eker , ve çoğu zaman onları gözyaşlarıyla sular bu gözyaşları insanın bahçivanlığında kutsaldır...Mahsulü daha olgun,daha parlak,daha tatlı,daha eşşiz kılar ve bu mahsül hep kendi yanağındaki tebessüm bahçesinde 1-2 tane çiçektir en güzel en eşşiz kokulu en olgun bir sevgi çiçeği ...

İnsan aşkada MUHTAÇTIR kardeş...Aşk gibi,aş gibi,eş gibi güneş gibi bir aşka MUHTAÇTIR...İnsanın aşkı aşk gibi vazgeçilmez ...İnsanın aşkı aş gibi doyumsuz ...İnsanın aşkı eş gibi yoldaş ..İnsanın aşkı güneş gibi sıcak olmalı...Ve insan hep bunlara MUHTAÇ kalmalı kardeş...insan zaten hep MUHTAÇTIR kardeş...