Dilek Diliyorum

• 14 Nisan 2013 Pazar 11:01:27

Direndim sabırla zamana ama alışamadım yokluğuna. Ağlıyor gözlerim her defasında. Aslında bir umutla tutunmuştum aşkına. Ama sen gittin bir kere. Şimdi her yerde sen varsın. İçtiğim kadehlerde,soluduğum nefeste baktığım her köşede sen varsın ve bırakıp giden de sensin. Ama yinede helaldir hakkım sana. Ben kendime haram ettim yaşamı.
Mazinin sayfalarına bakıyorum bazen ve üzülüyorum. Aslında üzülmek kelimesi yetmiyor yaşadıklarımı anlatmaya ama üzülüyorum diyelim işte. Yaşadıkça insan daha fazla üzülüyor veya kahroluyor. Umut ve hayal kırıkları arasında yaşamak zorlaşıyor. Hergün aklına düştükçe daha fazla yıpratıyor insanı. Alışamıyorsun yaşananlardan sonraki hayatına. Önünde koca bir boşluk oluşuyor. Köprü yok ortada veya çevresini dolaşabileceğin bir yolda yok. Boşluğun başında bekliyorsun öylece sessizce. Dünya dönmeye devam ediyor. Geceler gündüz gündüzler gece oluyor ve yelkovan akrebi devamlı kovalıyor ama bu sadece dünyanın düzeni bunu biliyorsun. Bildiğin halde sende zaman kavramını yitiriyor. Kendine dost edindiğin karanlık ve birkaç kötü alışkanlık var elinde. Baktığın hayat artık renkli değil. Sadece siyah beyaz bir film. Beyazı görebilirsen ne mutlu sana. Nerde kalmıştım ha mazinin sayfalarında.
Geçmişin içinde yaşanan mutluluğun yerini hüzne bırakması acının katlanmasına yetiyor. Artık vücudun ve yaşadıkların eskinin zıttı oluyor. Belki yine yaşıyorsun. Yaptıkların aynı hayatın devam ediyor ama o boşluk etkiliyor işte seni. Belki yine gülümsersin belki yine umutlanabilirsin ama hep bir boşluk ve eksiklik hissediyorsun. Burukluk yaşamaya devam hayatında. Çalan müzik bir şarkı,gündoğumu,mehtap,dolunay, yağmur yada gökkuşağı hep bir anıyı canlandırıyor. Hep bir hatırayı yaşıyorsun ve devamlı bir dalgınlık oluyor hayatında. Düşünceler hep aynı ve hepsinde bir sen saklı. Dünyadasın yaşıyorsun ama sanki bir kavanozun içinde hapsedilmiş gibisin. Geziyorsun,içiyorsun veya yiyorsun ama herhangi bir tat yok artık. Ne tatlı ne acı.
Bazen kızıyorum kendime biliyor musun? Yaşanılan olaylardan sonra. Neden inandım ki diye soruyorum kendime. Sonra aklıma geliyor mazi acıda olsa yaşanmışlar canlanıyor gözümde ve susuyorum. Canım yanıyor,yüreğim kanıyor gözlerim ağlıyor sonra ama ben yinede susuyorum. Sevgini yaşamak güzeldi. Seninle birlikte olmak güzeldi yaşadığım duygular tarifsizdi bu nedenle susuyorum. Yaşanmışları zedelemekten korkuyorum aslında. Ve boşver diyorum kendime helaldir hakkım sana deyip susuyorum işte.
Aklıma geliyor bazen düşünüyorum. Her şeyi unutup yeniden başlasak yeni tanışıyormuşuz gibi ve yeniden mutlu olsak. Aklımdan geçenleri düşünüyorum sonra imkansız olduğunu bile bile yinede düşünüyorum işte. Sevgi işte bu yaşanılan hatırlar sonrası yinede sevmek. Acılar çeksen de bazen gözyaşı döksen de sevmek bu işte. Bırakıp giden sendin ama şimdi hayatım her anındasın. Her kadehte her damla gözyaşımdasın yine.
Yaşanılmış bir geçmiş duruyor geride ve hatırı var her karenin her saniyenin. Baktıkça gülümseten aklına her geldiğinde ne günlermiş dedirten duygular bunlar. Demek ki bizim alın yazımızda sadece askı yaşamak varmış. Onu tamamlamak yazılmamış kaderimize. Bir umutla tutunmuştum aşkına olmadı işte hayaller gerçek. Kader diyelim bitsin. Seninle her şey güzeldi. Tamamlansa neler yaşardık kim bilir. Ama olsun boşver. Benden helaldir hakkım sana. Umarım ki düşüncelerin benim gibidir. Ve umarım ki mutlu bir yaşam süresin.
Bir birbirimizi sevmiştik nasip değilmiş diyelim.
Bir dilek diliyorum dilek yıldızın ardından.
Tüm güzellikler seninle olsun.
Hayat yolun hep açık olsun.
12.04.2013 16:31