ETEĞİNDEKİ ÇAKIL TAŞLARI

• 13 Nisan 2013 Cumartesi 23:18:00

Sahi sen kimsin, nesin? İn misin, cin misin? Cin olsaydın adam çarpardın. Yaşamın boyunca çarpılan sen oldun. Eeee nesin peki? Arsız mısın, yani sevgi arsızı mısın? Ne bekliyorsun yaşam denilen akıp giden bu koca ırmaktan? Beylik laflar ederek umduğumu bulamadım mı diyorsun? Söyler misin bana budala, yaşamdan kim umduğunu bulmuş ki sen bulasın? Sana öyle çok sorular çıkarırım ki karşına, yanıt vermekte çuvallarsın.



Senin sorunun ne biliyor musun? Yanlış kişilerde ve de yanlış zamanlarda arıyorsun bir yudum sevgiyi. Gayet safca; İnsan diyorsun, değere, sevmeye layıktır. Görebilseydin bu dünyada cismen insan ama aslında içi boş çuvalların olduğunu yanılmazdın.. Belki de o çuvalın içi kendine olan aşırı güvenin verdiği bir kibirlilikle dolu. Belki de kendine bile güven duymayan, korkak insancıklar. Yeryüzünde bazı insanların içinin gazla şişirilmiş balon gibi olduğunu anlayabilseydin, görebilseydin , çok yüzlülüklerini şaşırıp kalmazdın böylesine. Toplu iğnenin ucunu batırıverseydin bu baloncuklara, çıkardıkları sesten kendileri korkup, silinirlerdi orta yerden.



İşte bu insancıklara sevgini sunduğunda şaşırırlar ama sana belli etmezler. "Ben neymişim" derler kendi kendilerine. Bütün hikmetin şahsında olduğunu düşünürler. Oysa ona seviyi aşılayan, güzelleştiren, yüceleştiren sensin. Senin yüreğinin gözelerinden akan aşktır onu büyüten, insan kılan. Onların, kibirden gözleri, gönülleri görmez olur. Yeryüzünün bütün dağlarını onlar yaratmıştır adeta. Öylesine yüksekten bakarlar ki taşın bile toprak olacağını unutarak. Eteğindeki çakıl taşlarını küçümser, kendinden kopmasına rağmen. Böylesine bir sarhoşluğa kapılırlar.



Belki şu an sen kaybedebilirsin ama, unutma ki yüreğinde insana verdiğin değer, sevgi kalıcı olacak. O aradığın insanı belki ruhen ve cismen bulacaksın, belki de hiç bulamayacaksın. Fakat gözlerindeki pırıltın ve umudun seni terk etmeyecek. Sevgin seni yüceleştirecek, daha bir insan kılacak. Bunu anlamayan, göremeyen ise güdükleşecek, soğuk, güneş girmeyen kör kuyularda yapayalnız kalacaklar. İşte yaşamındaki bu cevher son nefesine kadar sol göğsünün altında olacak. Asla ve asla insana dair güzel umutlarını kaybetmeyeceksin. Kocaman dünya dünya iken aydınlığı yaşarken arkasından gecenin zifiri karanlığını yaşıyor unutma.