MEKTUPLAR-1

• 12 Nisan 2013 Cuma 12:30:15

Beyaz uykusunu, ay yüzünü sevdiğim çocuk.
Düne oranla, yağmurlu ve gözleri ıslak bir günden sana selamlar olsun.
Bir gülümsemenin tebessümünde ki güzellikte, gözlerinin güzelliğini görmek isterdim. Güne gözlerinle, gözlerime temas eden ilk sen olmasını isterdim. Bu sabah uyanınca bunu farkettim. Güne açtığım gözlerime, sevginden saçtığın ışıkta, yüreğime değen aydınlığın oldu.Resmini çizdim gözlerime, seni anlatabilmek için, şimdi gözlerime astığın hayalini düşlüyorum...Tebessümünün sıcaklığında ki o ulaşılmaz hayallerine ulaşmak, imkansız dediğin Aşk gibi. Kâbus dolu gecelerden arta kalan düşlerin erdiğini görebilmek yüreğinde. Islak bahçelerin anılarında kalan o unutulmuş gülüşün vardiya... Sımsıcak yıldızlar altındaki mutluluğu getirecek sana. Ne sedef dağlarına özlemini çektiğin ay, ne de gençlik aşkınıdan geriye bir şey kalacak. Mavi ışıklı yüzünde gördüğüm bir çocuk yeniden gülümseyecek bir salıncakta. Belki şimdi saçların darmadağın yüzünde... Gözlerini kaplayan sabah uykusundan arınmalısın. Belki yüzünde kesik, kesik umutlar, belki acı bir şey dalgınlığına alıyor seni. Hani o ürkek, o mutlu yalvarışın yaramazlığında ki çocuk, hani nerde şimdi. Gözlerinin içinde hala suskun uykusunda, beyaz düşler içinde bir çocuk uyuyor, o eski bahçedeki yalnızlığıyla. Gözlerine gecenin karanlığından, gündüzün ışığından, sıcacık bir sevgi düşmüş, renk değiştiren, renkleri silen bir karanlık gibi, mavi bir sevgiye... Karanlık bir gecenin sessizliğine bürünür. Bir kez olsun bir görebilsem diye seni, rüzgârda savrulan saçlarının raksını izlemek, seni saran rüzgârın sesinden hiç duyulmamış bir türkü dinlemek, bir görebilsem seni. Başımın üstünden uçup giden kuş sürülerine karışacaksın diye de çok korkuyorum, bir kez olsun silinse yüzümdeki tüm yorgunluk çizgileri, bir bakışınla gözlerime temas eden bir gülüşün olsa... Bir görebilsem seni. Beyaz düşlerini, ay yüzünü sevdiğim çocuk, şimdi uyan mevsim güz olsa da uyan, anılar darmadağın oldu içimde. Öyle param parçayım ki, haydi uyan canım. Uyan beyaz düşlerinden. Fecirlerde burkulan karanlığında, sevginin tüm renklerini anlatan şiirinde hikâyesini ben yazacağım. Uzakta kaldı gerindekiler bekleme, bak bir nefeslik adımda önüme bile geçtin. Akan gözyaşlarım düğümlenmiyor gözlerimde eskisi gibi, uyan canım, uyan beyaz düşlerinden, herkes büyüyüp kirlendi, o rüzgârlı türküsünde yüzüme vuran ışık, o çiselen yağmurda başımın üstünden geçen son bulut gibi, yüreğimin yangınına düşen yağmur gibi, hayal soframdan beni de uyandır, mutlu saatlerimin tüm aydınlığı hepsi gölgenle karışık, bu sabah bile seninle çıktım yola, günler seninle sarılıyor içime yumak, yumak, seninle bir oldu sevinçlerim, gür aydınlık seninle başladı.Gecelerim verdiğin anlamla doldu.. Özlemini çektiğim o imkânsız aşk, masallarımda büyüttüğüm nazlı çocuk uyan artık, aynalarda yitirdiğin düşten uyan artık. Boşuna değil bu özlem, bu ateş yüklü nehir, bir düş olamaz o eşsiz güzelliğin, oturduğum ev, yalnızlığımı biçtiğim karanlık, gittiğim şehir ve seninle dopdolu yalnızlığım. Hala semaverde duruyor evde senle konuşurken demlediğim son çay, penceremin kenarında sana benzettiğim çiçek, cama vuran yağmur tanelerinde hala ıslak gözlerim... Gözlerime değen gölgendeki o buğulu gülüşünle dalgınlığın. Adını bilmediğimiz gizemli bir yıldızın, bizi alıp götürdüğü o anlık düşün içinde hala tutukluyum sana. Söylesene çocuk seninde içinde anılar ürpermiyor mu? Çağrışım yağmurları ıslatmıyor mu saçlarını, bir kır kahvesi, kuytu bahçe, tutuşacak ellerimizdeki saf düşünce, alaca karanlıkta bir yolculuk özlemi dalgalanmıyor mu o bulutlu gözlerinde... Mevsimleri defterden silen o büyülü güzelliğinle, tüm düşlerinden uyandın mı? Beyaz uykusunu ay yüzünü sevdiğim çocuk. Sana hep türküler söylerim hiç duyulmadık, ellerinden, gözlerinden, dudaklarından yana değil, yüreğinden yana. Haydi, uyan beyaz düşlerinden ve yum gözlerini bir an. Sana bir dil öğreteceğim hiç bilinmedik, sözcüğü tek kelime, anlamı sonsuz ve hep değişen bir güzellikte, yum gözlerini, hatırla beyaz düşlerinde bıraktığın umutlarını, yeniden sula bahçelerindeki çiçekleri, hiç bilinmeyen bir yıldıza gideriz, uzay boşluğunun her yanına ismini sayıklayacağım, duadan sayarız sevgi sözcüklerini, aşkla ibadete çekiliriz son tövbemizle, belki yeniden büyüyüp serpileceğiz, çiçeklenecek ağaçların tümü sen gülünce. Uyuyamadığım böyle gecelerde başımı döndüren bu boşluk, yuvarlandığım o büyük uçurumlardan yokluğunun çağıltısını duyarım ta iliklerime kadar. Yeminlerin, duaların olmadığı, tertemiz bakışların seviştiği anları senle tanıdım. Kalbim hiç böyle karşı gelmemişti bana, özlemin böyle köz köz yaktığını hiç bilmezdim, şafakların dili çözülmedikçe ve sen beyaz uykusunu sevdiğim çocuk konuşmadıkça, bende suskunluğuma bürünmüş bir deniz gibi, yağmurlarla avunurum, böyle tarifsiz acılar içinde güne sitemler ederim, karanlıklarda kalırım, bil ki, günümü aydınlatan sadece bir gülüşündür. Her gece rüyalarıma dönen yalnızlığımdaki beyaz düşlerimi sende unuttum, ışıklar götürdü sevdiğim su sesini bu yaz. Uyan ve türkünü bilmeyen iklimlere mırıldan sesini. Başımın üstünden geçen kuş sürülerin korkusundan, aynalarda yitirdiğim düşlerin özleminden kopar beni, el ele tutuşmadan iki sevgili tanıyorum bir yerde, bir seni tanıyorum gittiğim her yerde. Uyan canım, uyanki bende aydınlanayım...