"Ben Çorbamı İçerim"

• 8 Nisan 2013 Pazartesi 16:45:27

“BEN ÇORBAMI İÇERİM!”
Eskiden çay mı vardı? Sabahları çay içmeler yoktu. Çayın yanında peynir,zeytin. Mevsimine göre domates,menemen.Patates kızartması.Yumurta. Hele kahvaltı! Kahvaltı tabiri dilimize gireli şunun şurasında ne kadar oldu ki....Bunlar sosyetikti.
Sabahları çorba içilirdi.Bulgur çorbası,düğürcük çorbası. Midenin cilası,bedenin şifası çorba.Gözüne fer,dizine kuvvet. Çorba; muhibb-i fukara! Sofraların olmazsa olmazı...Sofraların sultanı.
Çay icat oldu. Çorbanın pabucu dama atıldı. Sabahları çorba kazanı kaynamıyor artık. Çay varken kimseler çorbaya kaşık sallamıyor.Bana sorarsanız çorbayı tek geçerim arkadaş.Açık büfe kahvaltı sofrasında çorba yoksa geçiniz efendim.Kuş südü de olsa o sofra benim indimde eksiklidir.
Tilimon Anşe (Ayşe) sabah bir kazan düğürcük çorbası pişirmiş.Kıska doğrayıp tereyağında kızartmış ve düğürcük çorbasının üstüne döküvermiş.Bir tutam da nane.Misler gibi kokuyor mübarek.Oğulları Bahri,Yusuf ve Şaban yeni kalkmışlar.Evin içini dolduran çorba kokusu sofraya davet ediyor yiğitleri.
Tilimon Anşe oğullarının üstüne titriyor.Eşini kaybettikten sonra babalık görevini de üstlenmiş.Elinden geldiği kadar çocuklarını ele güne muhtaç etmeme mücadelesi veriyor.Bahri,Yusuf ve Şaban emsal sayılır.Araları birer ikişer yaş.Yeni yetişip gelmedeler.Birbirleriyle geçimleri pek yok.En küçük bir sorun çekişme nedeni.Kalkıp yükleniyorlar.Bazen ikili,bazen üçlü... Saç saça baş başa. Tilimon Anşe yalvar yakar oluyor.Ayırmaya çalışıyor.Ne çare!
“Kardeş kardeşi bıçaklamış.Dönmüş geri kucaklamış.” derler.Bu kavgalar bazen kendiliğinden son bulur.Kimi zaman da komşuları Duran Usta gelir ayırır gençleri.Tilimon Anşe’nin iki gözü iki çeşme...
Sofra ortada.Çorbanın dumanı üstünde. Yusuf oturmuş.Bahri ile Şaban başladı kayıkçı kavgasına. Kapıştılar. Tilimon Anşe ayırmaya çalışıyor.Ne mümkün...
“Yusuf! Oğlum yardım et.Ayıralım şunları.”
Tilimon Anşe Yusuf’tan imdat umuyor.Yusuf hiç oralı değil.Bir yandan çorbasını kaşıklıyor.Bir yandan da anasına cevap yetiştiriyor:
“Bana ne ana? Onlar yesin birbirini.Ben çorbamı içerim.”