Değerli Arkadaşım.

Tekerlekli Sandalya başlıklı yazınızın her iki bölümü de okudum. Bu yazılara yapılan yorumları ve sizin verdiğiniz cevapları okuyunca içimden bir şeyler koptu ve bir ikl,i satır yazarak sizinle bazı şeyleri paylaşmak istedim.

Ben Bir engelliyim...Sol bacağım çocuk felçlidir...Ancak bu engel bana engel olmadı. Okudum..Öğretmen oldum..Yurdumun dört bir tarafında tam yirmi sekiz sene bu vatana evlatlar yetiştirdim. Tabii ki benim engelim ile sizin kardeşinizin durumu bir değildi ama maalesef benim hikayem de sadece bu kadar değil...

1992 Senesinde üçüncü çocuğum ..Yunus'um dünyaya geldi...Bir iki ay sonra oğlumun kas hastası olduğunu öğrendik. Ayrıca sara hastası da...O konuşamıyor, kendi yemeğini yiyemiyor...Tuvalete gidemiyor...Sevincini ya da üzüntüsünü ancak gözlerinden anlayabiliyoruz...Yirmi bir yıldır bu böyle...Yani şu anda tam olarak sizin kardeşinizin bu fani dünyadan ayrıldığı yaşta...Bir taraftan onun gözünden bir damla yaş düştüğünde dünyası kararmak, öte taraftan '' Ey Allah'ım bu çocuğa artık çektirme, ya şifasını ver ya da al artık emanetini '' diye yalvarmak bir baba için ne demektir bunu çok iyi biliyorum.

Kardeşiniz için Yüce Rabbimden rahmet dilerken size de sabır ihsan etmesini niyaz ediyorum...Çoık çok acı içinde olduğunuzu biliyorum..Ama inanın bana o kurtuldu...Teselliniz bu olmalı bence.

Selam ve sevgilerimle...Allah'a emanet olun.

Engeller bedendedir.
Duygular var kalplerde
Beden engel olsa da
Sevgi taşar sizlerde

Niceleri vardır ki
Bedende var engeli
Engelsize ders verir
İnsanlıktan örneği

Güzel bir yazıydı kızım. Kutluyorum...

kutlarım bu duyarlı yüreğinizi kısada olsa ilgiyle okunan yazınızı sevgi selamlarımla

* yaşama sarılmak için tek inanç bizi bize bağlayan Allah inancıdır *

söz: özlem demirkaya &*.*&

bu kız yürüyecek şebo en sonunda ben bunu hissettim yürekten =)

Merak uyandıran, içli bir konu. Anlatım merak uyandırıyor. Kaleminize sağlık. Devamını bekliyorum. Selamlar...