KARDENİZİN ASİ ÇOCUĞU

• 4 Nisan 2013 Perşembe 13:46:48

"...bir müzisyenim, ondan sonra bir Karadenizliyim ama hepsinin ötesinde bir devrimciyim. Ve gerçekten doğru bildiğim bir şeyi ortaya koymaktan çekinmem."

Bu sözlerin sahibi olan güzel insanı kaybettik. Kazım Koyuncu’dan söz ediyorum. Karadeniz’in asi çocuğundan...Kanserdi Kazım Koyuncu...Kanser olduğunu öğrendikten sonra şöyle diyordu:

’En iyi ihtimalle Haziran ayına kadar konser veremeyeceğim. Konser ve kanser arada sadece bir harf fark var. Hiçbir şey umurumda değil, ben konserimi yapacağım. Arkadaşlarım üzülmesin, her zamanki şımarık, kendini vermiş halimle çıkıp şarkılarımı söyleyeceğim.’

Konserler yarım kaldı...Şarkılar suskun...

Kazım Koyuncu otantik Laz müziğini modern müzik formlarıyla buluşturan, üretken bir sanatçıydı. Ama onu sıradan sanatçılardan ayıran bir özelliğe sahipti Kazım Koyuncu: O bir muhalifti; o devrimci bir sanatçıydı...’Hayatım boyunca ezilenlerin ve mağdurların yanında olmaya çalıştım. Haksızlıklara karşı müziğimle sanatımla göğüs gerdim. İnsanları çok seviyorum. Sevginin ve barışın egemen olduğu bir dünya benim için çok önemli. Yaşamım boyuncada bu değerlere sadık kalacağım. Yaşamak ve yaşatmak çok güzel. İnsanlar kendilerine verilen bu güzellikleri kötü niyetle kullanmamalı.’ diyen biriydi. Kendisini önce müzisyen sonra Karadenizli ama hepsinin ötesinde bir devrimci olarak tanımlayan biriydi. Özgürlüğe düşkündü;kendisine zor gelen şeyin hastalık değil ama hastalığının onu yapacağı şeylerden alıkoyması, özgürlüğünü sınırlaması olduğunu söylüyordu.

Kazım Koyuncu kapitalizme,egemen sisteme ve popüler kültüre karşı bir sanatçıydı. Sanatıyla ezilenlerin yanında yer aldı. Artvin ve Bergama ’da siyanürle altın aramalara, Akkuyu’daki nükleer, Gökova’daki termik santrallere karşı sesini yükseltenlerdendi.

89 yılı sonlarında çıkardığı albümünde şöyle diyordu: ’ Toprak sahipleri, çok uluslu şirketler ve işbirlikçi yerlileri,çete sahipleri ve yalakaları, baş ve bakanları, milletlerin bekçileri ve sürülerinin olduğu yerde yer kavgası vermedik. Hiç bir yerdeydik.’

Karadeniz’in asi çocuğu Kazım Koyuncu, ondan çok şeyin beklendiği bir dönemde genç yaşta aramızdan ayrıldı. Her ölüm erken ölümdür. Ama Kazım Koyuncu’yu gerçekten erken yitirdik...Unutmayacağız...