" SANA YAZIYORUM GECENİN KARANLIĞINDA EĞER HALİMİ SORACAKSAN SORMA "

Yüreğinde hüzün gözlerinde / Bir kalbi doymamış gibi yaşlısın/ Çevren prıl prıl güzellikte tam / Mesut olmak için inanmalısın / Yazan ne güzel yazmış, Söyleyen ne güzel söylemiş. Böyle yürek ve sözün sahipleri bu gün yaşadığımız dünyada yıldızlar kadar uzakta yaşamaktadırlar. Aşka, Sevgiye inançlarımızı kaybettiğimiz günden beri yaşam mevsimlerimiz değişti. Göz çukurlarımızda gurbetin hasretin ve özlemin izleri var. Yüreğimizden atamadığımız ve kurtulamadığımız gururlarımız Aşklarımızın ve Sevgilerimizin en acımasız katilleri değil midir?

Ey deli yüreğim bir garip yolcu gibisin şu dünyada. Kardeşim diyerek, dostum diyerek, arkadaşım diyerek, sırtımızı dayayacağımız Yüce yaratıcıdan başka kimin var. Hoyratça tüketilen hayatların arasında solmaya yüz tutmuş bir karanfil gibisin.

Güller soldu karanfiller kurudu/ Ağladı gökyüzü yerin üstüne/ Yüreğimde buz kalmadı eridi/ Çağladı bulanık selin üstüne/ Zaman değişti diyen dillerin bahanesinde yanlış hayatların pirim yaptığı bir hayatı yaşayan yüreklerin karanlığında nefes alamamanın acısını ancak ben bilirim ben...
Dilimde Musa’nın duası ellerim açık yüreğim Rabbin rızasına için çarpıyor. Gözümde ne dünya nede dünya malı var..
Musâ dedi ki: Ey Rabbim! Benim göğsümü genişlet. işimi kolaylaştır, dilimin düğümünü çöz ki sözümü anlayabilsinler. Taha Suresi/25-28..
İnsan bu sıkıntılardan başka nasıl kurtulabilir ki? Rabbin yardımıyla darlıklardan kurtulacak hayata bakış açısı değişecek ümit var olacak ve sadece Rabbinden isteyecek Tıpkı Zekeriya gibi oda rabbine dua etmişti.

Rabbim, demişti, ben, bende kemik gevşedi; baş, ihtiyarlık aleviyle tutuştu. Rabbim, sana dua ile hiçbir zaman bahtsız olmadım (her dua ettikçe kabul buyurdun, beni istediğimden mahrum etmedin). Meryem Suresi /4.

Ne güzel bir duygu dua etmek Hele birde seni işiten seni duyan seni kollayıp koruyan bir rabbinin varlığı. İnsana inanılmaz bir güven veriyor bunca güvensizliğin içinde. Nankörlüğü bir kazanç kapısı gibi gören ve hayatından çıkarmayanlara acıyorum.

Bir yalnızlıktır benim ki? Gören gülümsediğimi sanır oysa ben her gülüşümde ağlarım. Yüreğimin içine akan hüzün yağmurlarını fark edebilenler kaçıyor benden. Bir mevsim daha değişiyor bakışlarımda. Gecenin karanlığına karışıyor haykırışlarım. Yıkılıyorum şehrin ıssız kaldırımlarında. Buz gibi oluyor bedenim beton yığınları arasında. Vefasızlığın kitabı yeniden yazılıyor şafağın ilk ışıklarıyla. Yüreğinde sevgi, Dilinde Hoşgörü, Yaşamında Ahde vefa olmayan insanlar tarafından. Sana yazıyorum gecenin karanlığında, Eğer bu koşullarla halimi soracaksan sorma?” Nizami MERT / ADANA….