EN SEVGİLİ

• 2 Nisan 2013 Salı 09:47:03

Teslim ol dedi Tanrı
Ve teslim oldu kul!
Hadi be !...Kim inanır bu laflara.
Aslında kimse teslim değildir yaradan’a. Dünya hırsı bitmez. Bir avuç toprak doyurur insanın gözünü. Ölene kadar durmaz arzu ve istekler.
Ölürken bile vasiyet edilmesi de bundan değil midir?
Şu şuna ,bu buna verilsin,beni şuraya gömün,barışın,filancı cenazeme bile gelmesin.Kimisi mezar taşına yazılanları bile belirler.Öldükten sonraki karizma derler buna.Hatta kefen bezini alır kaliteli almazlar diye .Bak işte bu çok önemli .Oralarda mahçup olmak var .O zaman ahalinin en zenginiyken ,ölünce üzerine örtecek bir şey bulunamayan sahabe ne yapacak.Tüh ya oralarda karizmayı çizdirecektir belki de.İyi yerde olsun mezarım.Sanki manzarayı görecek! Emrin olur başım gözüm üstüne.Sen ölsene lan ,ne konuşup duruyorsun diyeceğin gelir.Bazen ölmek istersiniz onun yerine ,binlerce iş koyar size,ölüm daha kolaydır . Öldükten sonra sana ne ,nasıl olsa kokma diye bir yere atacağız mecburen ,koklayıp duramayız ya.Ölüp de dışarıda kalan var mı? Bir kere hastalık yayarsın mecburuz yani.Sonra sana ne, o ona verilsin bu buna sen gidiyorsun ,en önemli bu değil mi? Giderken bile şu gelmesin cenazeme diyebiliyorsan helal sana ,ne diyelim.Hırslarını da mı götüreceksin yoksa,dargınlıklarını da.
Vay be giderken bile unutulmayanlara!
Kefenin cebi yokmuş.Yapma ,valla mı?Halbuki biz sana bakınca hiç anlamıyoruz. Hatta bazen o kadar konuşur ki ;vazgeçti zannedersiniz .Giderken bile işleri ayarlayan işgüzar herif’in kafasına bir odun vurasınız gelir .Dünyadan kopamayan pislik!Bin yaşına kadar yaşasa da biraz daha der insan.Ne varsa ?Titrek haliyle ne anlayacaksa dünyadan ,isterde ister.Ver Allah’ım ver.Ben ne yaptım ki versin demez.Dünya bana yetti diyen kim var? Bir sürü ağrı ve ızdırapla da olsa yaşamak ister.Milletin başına bela olmayım ,yeterince yaşadım diyen kim?
İnsan bilinmeyenden korkar,doğrudur.Bildiği ,alıştığı alem onu tedirgin etmez.Gerçekten inanan ahreti özler.Biraz da gerçekten inanmadığımızdandır dünya ya bağlılığımız ve korkularımız.
Sahabe ‘nin cennetten bahsedilince çiçek kokuları duyduğu,cehennemden bahsedilince de yakıcı bir sıcaklık ve kasvet haline girdikleri söylenir.Bu çiçek kokuları ve sıcaklık nerede bize de gelsin artık.Onlar bizi görünce bunlar inanmıyor,biz onları görünce bunlar deli diyecekmişiz.Deli denmeden veli olunmuyorsa delilik nerede ,ondan istiyorum artık!
Sahi dualar çok güzel de, isterken hiç utandığımız olur mu?Belki ,hani,yani düşünen.Ben ne yapıyorum ki bu kadar istiyorum diyen.Onu ver bunu ver… Yetmedi şunu da ver,a unutmuşum şu da vardı.Tüüüü!
Tanrının kula borcu var gibi!
Cidden tü ama ya! Tanrı bu kadar affediciyken,bu kadar merhametliyken ,kullarını bu kadar seviyorken bize tü değil de ne!
Aslında teslim olmak şöyle dursun,dursun tabi o durmaya alışık, zaten durur.Hiç birimiz gerçekten inanmıyoruz.Bu konuda iddialıyım ki hiç birimiz yeterince inanmıyoruz.Tanrının bizden istediği bu değil.Hepimizin kafasında kendince arabesk bir din algısı var.Biz Tanrıya değil ,Tanrı bize uyum sağlasın istiyoruz.
Şımarık bir çocuğuz bu alemde, fakat bizi bekleyen çok acı gerçekler var.Ya varsa ,ya yoksa.Hadi şimdi yazı tura atalım.Tam oyun vakti.
Ya yoksa!... Yoksa sizi bilemem ,kendi adıma diyeceğim o ki ’ ’O yoktu ama hep var sandım,huzur buldum,onunla konuşunca mutlu oldum hayatımı elimden geldiğince onun istediği gibi yaşadım ama bu beni üzmedi bana sonsuz bir mutluluk verdi.Eğer yoksa bunu bana söylemeyin ben hep o varmış gibi devam etmek istiyorum.Ben bu sevgi akışını çok seviyorum.’’
Ya varsa’’ Süper olur ,olmalı zaten,onsuz olmaz .Günahlarımız var ama o kadar kızgınım ki kendime’’O keremi bol Rabbine karşı seni aldatan ne’’derken Tanrı utanç içindeyim.Evet keremi boldu ama kulduk ,zayıftık.Şeytan ve nefis vardı bizi kandıran, sen bizi bağışla Tanrım.Senin o keremi bol ,mağfireti bol haline karşı bir sakıza kanan çocuk gibiydik.Bu suçlarımızdan dolayı sen bizi affetsen bile biz kendimizi affetmiyoruz.’’
Ya yoksa !.. Bu asla düşünmediğim bir şey.Çocukken düşünmediğimi söyleyemem.Çok soru sordum ama doğru ve güzel cevaplar alabileceğim insanlar vardı bu nedenle çok şanslıyım.Özellikle felsefe okuyan ablam,ona ne kadar teşekkür etsem azdır.Kafamdaki binlerce soruya hiç bıkmadan cevap verdiği için.
Ben bu cevapları alınca kurtuldum mu?Hiç yanlış yapmadım mı?Elbetteki hayır.İnsanız elbetteki oldu hatalarımız.
Hayat uzun bir maraton.
Bazen yıllarca doğru davranıp çok önemli bir konuda nefsimize ,şeytana uyabiliyoruz.İddialı olmayı hiç sevmem ve çok korkarım kınamaktan .Tanrı yardımcımız olsun ve mağfiretiyle kuşatsın bizi.Ben de böyle bir kulum işte.Sanırım ben ölünce hangi tarafa atılacağım konusunda büyük bir kaos yaşatacağım meleklere.Yıllarca güzel işler yapıp sonra birden bütün hasatı yakan biri olarak merakla bekliyorum sonucu.Karne günü gibi!
Biliyorum ki Tanrı kulunun zannı üzeredir.Ne dersiniz sürekli uslu duran bir öğrenci’ye bir kere konuştu diye hoca kızar mı acaba?
Belli ‘de olmaz ,kul korku ve ümit arasında olmalı değil mi?
Sonuç ne olursa olsun, ben onu çok seviyorum!
Ben onu seviyorum, o beni sevmese de.
Karşılıksız bir aşk belki .
Olsun! Gerçek aşk karşılıksız olan değil mi zaten size ne?
Ben birine aşık oldum ki tek hak eden o.
Ben bir sevgili buldum ki ne ölür ne terk eder.
Biliyor musunuz,üzülüyorum aşktan bahsedip kula kul olana,
Kendinden bir farkı olmayana