VAZGEÇTİKLERİM

• 2 Nisan 2013 Salı 06:06:55

Dostum, içimdeki çocuk ses vermiyor artık. Gelmiyor içimden tanıdık hiçbir heves.

İstemediğimden değil çoğu şey, sanırım vazgeçtiğimden... Bilirsin kolay vazgeçmem ben aslında. Ama artık parçaları birleştirilemeyecek kadar eksik geçmişimin. Ve geriye dönüş yok artık.
Umurumda mı?
Bilmem, belki bazen...

Bu aralar günleri yakalamaya çalışıyorum, bir gün bir daha asla göremeyeceğim anları. Kızımın dökülen dişlerini, o ışıl ışıl masum gözlerini, ufacık şeylere ağlarken ki gözünden süzülen yaşlara bakıyorum. O bebek hüznünü anlamaya çalışıyorum. Her gece yattığım odaya "buradayım" diyorum. Eşyalara, duvarlara, en azından şuan benim olduğunu düşündüğüm her şeye. Ölümü düşünüyorum gündüz ve gece.

Dostum, bu eski bir hüzün aslında. Çocukluğumdan beri, kendimle baş başa olduğum zamanlarda ve sizinle olduğum anlarda oynadığım bir oyun bu. " Bir gün bu günler bitecek ve ben sizi çok özleyeceğim" diye ağladığım günler.

Öyle çok ’ben’ dim ki yanınızda...

Çok hüzünlü ve acıklı bir oyundur ama, bir o kadar da ıslık çalarak varoluşuna, yaşamak doldurur avuçlarına. Sarılıp koklamak istersin o an kayıp giden ne varsa...

Bu kimi insanlara komik geldi çoğu zaman. Ağlamak için her zaman bir sebep bulurdum ama, aynı insanlar hep bildiler ki, gülmek içinde her zaman bir sebebim vardı benim.
Mutluluğun içindeki hüzünde ve hüznün içindeki mutlulukta yaşadım ben hep. Şarkılarım vardı benim, baharlarım, yollara vuruluşlarım, hiç bir şeye ve yere ait olamayışlarım, beni hiç yalnız bırakmayan aynadaki yoldaşım.. Şimdi neredeler? Biliyor musun ?
Hangi yolda son kez vuruldum ben? Ben ne zaman vazgeçtim beni ben yapan her şeyden? En son ne zaman bir tost ısmarladım, ne zaman sımsıkı sarıldım kendime?

Bu sorularımın bir cevabı var aslında ama, hatırlayamıyorum...

Yeterince sağlıklıyım, yeterince mutlu ve huzurluyum fazlasıyla aşk ve sevgi var yüreğimde. Alıştım, kabullendim hayatı olduğu gibi. Peki sorun ne? Yeterince büyümek bu mu acaba?

İçimde henüz bir cümleyi giyinip vücutlanamamış duygular var. O cümleyi kurduğumda belki bulacağım bugünün eksik parçalarını. Her şey burada da, tek bir şey kayıp galiba.

"Vazgeçtiklerim"...

Dostum,
Nasıl çağırırım yada çağırsam gelirler mi ?...

02:55