29 Ekim, 2011 Günlüğü

• 1 Nisan 2013 Pazartesi 14:41:05

29 Ekim, 2011 Günlüğü

Benim bildiğim baba; çocuk yaştayken kaybedilir.
Benim bildiğim baba; kendine özgü tekerlemeler söyler.
El çabukluğuyla ensesinden çikolata çıkartır akşam
dönüşlerinde... Baba dediğin kızlarına hayran hayran bakar,
eve çiçekler gönderir, üzerinde şiirli kartvizitler olan...
Ve benim büyüdüğüm babam, ne kadar hasta yorgun da
olsa gözleri kapalı kızının sorularını yanıtlar sabırla...
Bilginin bilgisizlikten daha acı olduğu inancıyla konuşur...
Ve dedim ya baba dediğin sen henüz küçük bir kızken
ölür! Sen de çok küçük kaybettin babanı Cumhuriyet!..
Ne sihirler ne sabırlar göstersen de babasın işte çocuğun
küçükken öleceksin...
Allah rahmet eylesin Ata’m sana... Nur içinde yat...

ALMILA ERDEM