Hüzünlerin şairiyim arkadaş....
Hep hüzünlü şiirler yazıyormuşum ben.Aşk şiirleri yazamazmışım.Yazamıyorki yüreğim.Yazacakl sevdammı olmadı yoksa Yüreğimmi taş anlamadım.Belki hep düşündülerki yüreğim kara benim.Hangi sevdaya yazacağım aşk şiirlerini.Benim adam gibi seven bir sevdam olmadıki.Her sevdadan bir ders gördüm.Hers bitiminde sıkılan öğrenci oldu yüreğim.Tenefüsleri zor ettim.Bazen teneffüs aralarında sınıftan kaçtım.Benim yüreğim sevdalarda hüzünleri öğrendi.Gitmeleri gördü.Sonu olmayan sevdalar tanıdı.
Kalem küstü elimde sevda şiirleri yazmaya kalktığımda.her denememde hüzün ağladı kalemim.Tanımadıki aşkı ne yapın.
Ben hüzün şairiyim arkadaş.Anlamam aşk cümlelerinden.Süslü püslü sevda sözcüklerinden.Yaşayan yaşadığını bilirmiş ya hani.Benim yaşadığım hep hüzündü.Ve en iyi bildiğim tarif ettiğimde o.
Şiirlerimde ağladı hep mısralar güldüren olmadı ki sevdada.
Şiirlerimde hep gidişleri çizdim kalan olmadıki yürekte
Şiirlerimde Hasreti işledim imlek imlek rastlamadım ki kalana
Şiirlerime hüzünleri doldurdum mutlu eden hani nerde.
Dedimya ben hüzünü yaşadım şiirlerimde hüzünü yazdım arkadaş.Ben hüzünlerin en iyi yazanıyım.Ben bu duygunun baş üsdadıyım.