YOKLUGUN İÇİMİ ACITIR

• 20 Mart 2008 Perşembe 18:47:39

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Yokluğun gelir aklıma bir filmin tam ortasında yada geçmek bilmeyen uzun yaz akşamlarında,tüm dünya kayıp gider ellerimin arasından sadece susarım...
şimdi ne kadar uzaksın bana?şimdi ne kadar yabancısın ellerimde yüreğim kanıyor,bir martı düşüyor denizin ortasına ansızın ölüyor.
nerde oldugunu bilmiyorum ,kimle oldugunu asıl içimi acıtan bir zamanlar bana sarılan ellerin bir başkasının artık ,kulağıma fısıldadığın aşk sözcüklerini onada söylüyormusundur acaba,hiç
tanımadığı birinden ölesiye nefret edermi insan,kıskanırmı ben o haldeyim..
Günlerdir bir iz arıyorum senden evde,sokkaklarda tüm şehirde,bazen bi banka oturup hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum artık bu şehire ait olmadığını anlayınca...

Oturup sana bu mektubu yazmaya başladım belki eline geçer,belki okursun ,belki yırtar atarsın,belki ben yollamaktan vazgeçerim,insanın umudu olması ne güzel yaşama bağlayan küçücük bir umut,belkiyle başlayan hiç bir cümleyi sevmiyorum aslında
sana olan sevgimi yazmak isterdim bunlar yerine yada komşunun kedisinin yaramazlıklarını ,oysaki sen harap bir şehirsin gönlümde ben ise sehrine ihanet etmiş bir hain,artık aşkın değilim ben kabul ettim bunu ama yüreğim laftan anlamıyor hala bir umut seni bekliyor.....

Ben bir ölüyüm öyle kabul et beni senden kilometrelerce uzak bir şehir,senden uzak bir ceset
ben senden sonra öğrendim yanılgıyı ,ben senden sonra öğrendim aldatılmayı ve senden sonra aldattım bende en başta kendi kendimi
gittiğin o gün geliyo aklıma yetim öksüz kalmıştım,bir başıma ellerimde yüreğim vardı ve gözlerimden akan yaşlar toprağa karışıyordu damla damla
ve şimdi sana şunu sormak isterim sevgili,beni hangi yanılgın, hangi yanlışın için terk ettin,
hangi ruhsuza hangi yalan sevdaya satıpta gittin,hangi aşk daha cazip geldi sana ben senin hangi günahındımda bana bunları yaşattın söyle sen beni hangi kahpe için bıraktın......

Bir keman sesi geliyor uzaklardan ,dolduruyor odamı ansızın sen geliyosun aklıma sen içim üşüyor,sen geçiyorsun aklımdan hiç durmadan ,artık git! çık git beynimin içinden yüreğimden git ve gelme istemiyorum seni sevmeyi istemiyorum özlemeyi artık kabul ettim ben sensiz yaşayamıyorum sanki asırlar oldu sen şehrimden gideli yokluğun bir zehir gibi dahada sarıyo bedenimi acı çeke çeke ölüyorum her gece ve her sabah yokluğuna yeniden doğuyorum..........

Ben hiç kimse için böyle ağlamadım, böyle taparcasına sevmedim böyle kanatırcasına içimi kimse tarafından böyle aldatılmadım yok olurcasına sevdim seni var olmak isterken oysa
seni bıraktım yada sen beni ne önemi varki bitti işte adına mutluluk oyunu dediğim bir oyun oynamaktayım içim kızılcık şerbeti gibi kan ağlarken ,bundan sonra ne yaparım ,nasıl yaşarım bilmiyorum,içim acıyor yokluğunda sessiz isyanlarım içimde büyümekte ansızın hiç gitmemişcesine çıksan karşıma bir sabahcı kahvesinde, ansızın görsem seni ankaranın unutulmuş sessizliğe terk edilmiş caddelerinde naparım bilmiyorum dönermiyim sana yada çekip gidermiyim arkama dahi bakmadan......

hayatıma devam etmeliyim kaldığım yerden ,önce gözlerimi silmekle işe başlamalıyım unutmalıyım seni, yokluğunu kabullenmeliyim ben, artık upuzun simsiyah bir geceyim.....................

Eylül tan