“ YAŞADIĞI HER ANIN KIYMETİNİ BİLEN İNSAN EN KARLI İNSANDIR. YA SİZ NE YAPIYORSUNUZ? ”...NİZAMİ MERT....

• 27 Mart 2013 Çarşamba 10:26:59

“ YAŞADIĞI HER ANIN KIYMETİNİ BİLEN İNSAN EN KARLI İNSANDIR. YA SİZ NE YAPIYORSUNUZ? ”
Bir bayram sevinciyle beklemişti büyümeyi. Uçsuz bucaksız bozkırın ortasında, mevsimler şimdiki kadar çabuk geçmiyordu tabi ki. Hayatta kalmak zordu o günlerde ama bir sevgi vardı insan yüreğinde bitmek tükenmek bilmeyen. Yaş kesen baş keser diyen dillerin hoş görüsü sıcak bir yorgan gibi sarıp sarmalardı insanı. Bu günkü kadar ne okullar vardı nede üniversiteler. Okuyanlara ayrıca bir saygı vardı. Halk Okumuş aydın insanları dinler onların sözüne itibar ederdi. Bu günkü kadar bozulmuşluk yoktu, güven insan için en büyük dayanaktı.

Karların ve kırağıların içinde buz gibi havada koşup oynadığı yıllar geride kalmıştı artık. Yıllar ne çabuk geçip gitmişti. Başını okşayan ellerin çoğu yoktu. Onlar inandıkları ve yaşadıkları Rabbin Rahmetine kavuşmuşlardı. O sıcacık sevgi ve şefkat dolu güvenli elleri ondan sonra bir daha asla göremeyecekti. Büyümüş serpilmiş kocaman bir delikanlı olmuştu. Şehrin en yüksek yerine çıkıp seyrederdi etrafı yüreğinde bir eksik vardı her zaman sıkardı yüreğini bu eksik olan şey dalıp giderdi ta gece oluncaya kadar.

Hasretle özlemle sabırsızlıkla beklediği yıllara delikanlılığa kavuşmuştu ama mutlu değildi. Bir eksik vardı hayatında her zaman. Çocukluğundaki sevgiyi güveni itimadını kaybetmişti. Özlemle beklediği yıllar ona delikanlılığı ve büyüme fırsatını vermişti ama ondan da en güzel değerlerini çekip almıştı;" SEVGİ " HOŞGÖRÜ " AHDE VEFA "" geride kalanlarsa işe yaramaz et ve kemik yığınından başka bir şey değildi.

Değişmeyen çok az şeyler vardı. Onlarda Gecenin gündüzün önüne geçmeyişi Gündüzünde gecenin önüne geçmeyişi. Güneş her zaman olduğu gibi yine doğudan doğuyor batıdan batıyordu. Sadece mevsimler değişmişti insanın bozulmasıyla beraber. Artık haber programları ölüm yangın patlama sel vesaire haberlerden başka bir şey vermiyordu. İnsanın psikolojisi allak bullak olmuştu. Bütün bunların sonuçlarında " KEŞKE HİÇ BÜYÜMESEYDİM DEDİ " meğer yaşamın güzelliği çocukluğumun masumiyetinde saklıymış.

Yalnızlığın en dayanılmazının acısını duyuyordu insan selinin içinde yüreği. Milyonlara ulaşan insan nüfusu " ERDEMLİ ONURLU ŞAHSİYET SAHİBİ KAMİL İNSANIN HASRETİNİ ÇEKİYORDU AMA YOKTU " insanı sarıp sarmalayan menfaat duygusu insandan gözle görülen tüm güzel hasletlerini elinden almıştı. Gözleri dolmuştu bu gördükleri gerçekler karşısında. Yüreğinden bir of çekti ve yaratıcıya şükürler olsun ki beni şu alçak dünyada anlayan bir kaç dostum arkadaşım var ya olmasalardı ne yapardım dedi. Bu onun dünya hayatında ki en mutlu yanıydı." BİR KAÇ DOST VE ARKADAŞ " işte bu herkesin erişip ulaşacağı bir zenginlik değildi.

Bizim uğrumuzda didinenleri biz, yollarımıza elbette ulaştıracağız. Allah, güzel düşünüp güzel davrananlarl mutlaka beraberdir. 29.ANKEBÛT.69.

Alemlerin Rabbi olan Allah kulunu asla darda koymuyrdu. Yüreğinde sevgi, Dilinde Hoşgörü, Yaşamında Ahde vefa olan bir insan, nasıl yapayalnız ve yardımcısız kalabilirdi ki? Onun inandığı ve dayndığı bir Rabbi vardı. İnsan hiç bir şey için acele etmemeliydi. Yaşadığı her anın kıymetini bilen insan en karlı insandır. Çünkü o hiç bir anını zayi etmemiştir diyorum. Bu duygular içinde Yüreğinizden Sevgi Dilinizden Hoşgörü, Yaşamınızdan Ahde vefa eksik olmasın. Sevginin gücü sizinle ve sevdiklerinizle beraber olsun....Nizami MERT/ ADANA....