KATHARİNA...

• 26 Mart 2013 Salı 22:28:06

KATHARİNA...

En son ısmarlanan votkayı kızıl dudaklarına dokundurup boğazına yangınlar salan kadının saçları müziğin eşliğinde rüzgarda salınırmışcasına sallanıyordu. Herkes birbirine bir şey söylüyordu ama onu da kalın ve emici duvarlar kendine saklamak için geceye salmıyordu. Vilademir kadının saçlarındaki kokunun ruhunu sarstığını anladığında barda oturan kadının yeşil gözlerine yakın olmak için barmene yaklaştı.

-Siyah saçlıya benden bir votka yolla.(dedidikten sonra cebindeki iki kağıt parayı barın orta yerine bırakır.)

-Hııı..dostum güzelden anlıyorsun anlaşılan... ( derken bir yandan da bakışlarını siyah saçlı kadına iliştirmiştir.Barda oturan Vilademir küçük bir kahkaha da atarak...)
-Dostum demek ki tek kör olmayan ben değilmişim.

( dedikten sonra cebindeki bozuk demir paraları barmene bahşiş olarak uzatır ve göz kırpar uzatılan parayı lütuf olarak alması için. Barmen memnuniyet içinde aldığı parayı sağ cebine koyar. Aldığı ücret doldurduğu ince bardağın doluluğundan bellidir.)
-Katarina bu yandaki çaylaktan... ( bir yandan dolu bardaktaki votkayı Katharina’nın ellerinin arasına sunarken bir yandan da kısık gözlerle Vilademir’in pistte dans edenleri izleyişini en çok da ara ara baktığı Katharina’nın yeşil göz bebeklerine odaklanmaktadır. Katharina gelen votkadan derin bir yudum aldıktan sonra bardak yarıda kalmıştır. Katharina ayaklarını müziğin ritminde oynatırken, başını pistte çevirmiş bir şekilde konuşmaya başalar.)

-Şu adam mı ? ( diyerek başını kaldırıp işaret eder onaylanmayı bekler gibi.Barmen bıkkın bakışlarıyla onu onaylamak için...)
-Burada kendini başka Kazanova gören var mı ? Paralı biri olduğu belli... ( derken elini gömleğinin içine kısa aralıklı sık sık sokup çeker. Paranın tadına bak der gibi...)

Katharina keskin bakışlarını pisttin ortasına odaklar, omuzundaki ince dantel,siyah desenli şalı çıkarır. Müziğin en ritimlisini kendine seçerken, adını bilmediği Vilademir için sapa sağlam bir ağ örmek adına eteğindeki yırtmaçları yok sayar. Yanıp sönen lambalar Katharina’nın siyah tül çoraplarında hızlanır. Vilademir’in ellerinde kaçıncısını bilmediği votkalar yudumlanırken herkes bir daire içine aldığı Katharina’nın dansını izler. Sabahın kaçı olduğunu tek belirten zaman sayacı barmenin ellerinde masanın üstüne kapatılan sandalyelerdi. Günün ilk aydınlığı çatıları henüz okşarken Vilademir, Katharina ile kol kola dar arnavut kaldırımlı barın çıkışında yürümekteydiler...

- devam edebilir ama emin de değilim işte-