varlığımın Tek Nedeni

• 24 Mart 2013 Pazar 21:25:43

Varlığımın Tek Nedeni
Ulaşılmaz olduğumu biliyorsun. Neden bunu yapıyorsun ki? Sana
güvenmiyorum; ve güvenmediğim insanın yanıma yaklaşmasına ve hakkımda
çok şey bilmesine izin vermediğimi ve vermeyeceğimi de biliyorsun. Sesimi
duymasını dahi engellediğim insanlar var, benim.
Tamam. Sen biraz daha yakınsın bana. Ama bu kadar yeter. Daha fazla
yaklaşmaya çalışma. Bunu senin iyiliğin için söylüyorum. Hayır! Bu bir tehtit
değil, yanlış anlama. Sadece seni korumaya çalışıyorum. Kendimden...
Bakma benim böyle göründüğüme. Ben dışarıya hep gülerim. Ama içim öyle
değildir. İçim soğuktur, benim. Fırtınalar hatta kasırgalar kopar içimde. Her
giren tutunamaz, yaşayamaz benle. Çıkmak, uzaklaşmak ister. Ancak bir giren
bir daha çıkamaz içimden.
Sadece fırtınalar ve kasırgalar yoktur bende. Uçsuz bucaksız çöllerim,
tırmanılması neredeyse imkansız, karlı dağlarım vardır. Bana yakın olmak
istersen bunların hepsini aşman gerekir.
Yapamazsın, demiyorum. Pes edersen üzülürsün demek istiyorum. O yüzden
uzak tutuyorum kendimden.
Bu yerlerin sonunda bir anahtar vardır, geçenle aramızda; bir de o anahlarla
açılan bir kilitli kapı. O anahtar, güvendir. Gerçek güven.
İşte ancak o zaman benim aşkımın tek sahibi, varlığımın tek nedini olur,
orayı geçen...