AY

• 18 Mart 2008 Salı 21:01:32

Ay’a bir kez daha hayran oldum bu sabah. Her zaman insanları karanlık gecelerden korumak için yükselen Ay , bu ağır görevinden kurtulduğu için seviniyor gibi parlıyordu gökte. Her taraf aydınlıktı , Güneş de doğacaktı az sonra ama Ay hâla gökyüzünde pırıl pırıldı. Her zamankinden daha güzel. Bu kez kendisi için parlıyordu sanki. Kendisine ait olmasa da ışığını mutlu olduğunu söylemek için gönderiyordu yeryüzüne. Peki neydi bu mutluluğun sebebi , bir gün daha görevini yerine getirmiş olmasının verdiği mutluluk mu? Kim bilir … Sebebi ne olursa olsun , onun bu mutluluğunu ve parlaklığını izlemek beni de memnun ediyor. Belki , o her gün aynı saatlerde aynı sevinci yaşıyor ama ben buna çok az tanık oluyorum. Bunu onunla çok az paylaşıyorum. Kim bilir belki bu onu da sevindirmiştir ve bugün her günden daha mutludur.. Olabilir mi? :)
İşte Güneş doğuyor. Tam o denizle gökyüzünün birleştiği çizgiden yavaş yavaş nazlı nazlı görünmeye başladı. Daha önce hafif pembeli ve mavili olan ufuk yerini biraz daha sarıya ve kızıla bıraktı. Güneş denizin içinden çıkar gibi büyümeye devam ediyor. Denizin tam üzerinde daha önce gökyüzünde tam olarak bile göremediğimiz o parlak ışıklar saçan , şahşahalı, gösterişli Güneş yerine sanki denizde yıkanmış , arınmış pırıl pırıl ,net olarak görülebilen turuncu bir top duruyor. Evet , o günümüzü aydınlatmanın haklı gururunu abartılı bir şekilde yaşayan Güneş şimdi sakin , mütevazi bir berraklıkla yükseliyor. Öğlen saatlerinde asla çıplak gözle bakamadığım Güneş şimdi tüm çıplaklılığıyla karşımda. Ne güzel…
Ama bu çok uzun sürmüyor. Denizin üstünde sıralanmış bekleyen bulutlar arasına giriyor ve kısa bir süre için gözden kayboluyor. Çıktığında yavaş yavaş o bildik yüzünü takınıyor yine. Mağrur , kibirli ,ukala ve göz kamaştıran. Sanki bilmiyor mu her doğuşun bir batışı olacağını…
Bir an Güneş’in doğuşuyla izlemeyi bıraktığım şey geliyor aklıma. Ay! Artık önceki kadar parlak ve mutlu görünmüyor. Oysa daha birkaç dakika önce pırıl pırıldı. Şimdi ise gökyüzünde bir hayal gibi. Güneş’in o mağrur ışıkları bastırmış yine Güneş’ten alıp yansıttığı ışığını. Evet, yine Güneş’ten aldığı ve bizimle paylaştığı ışık. Ne kadar onurlu değil mi. Paylaşmak. Tamamen senin olmasa bile , sen ona muhtaçken ve asla kibirlenmeden tevazu göstererek paylaşmak.