- 1131 Okunma
- 11 Yorum
- 0 Beğeni
BOSSYGIRL
"DAD" diye bir başlık atılmış ve altında babaya övücü sözler yazılmış.
"ANNEM ve BABAM" diye atılmış başlığın altına çok duygusal sözler yazılmış.
Sonra "MOTHER" diye bir başlık var ve altında anneye övücü sözler. Hele bunların en başında ne yazıyor, biliyor musunuz?
"You Are the Greatest Gift of My life"
Bazı kısımlar İngilizce, bazı kısımlar Türkçe. Devam ediyorum sayfaya. Hayranlık ve hüzün birbirine karışmış içimde. Anlamlı sözler, başlıklar sürüyor.
Bu nasıl bir ruh hali. Yaratan bu hanım kızın yüreğini sevgiyle doldurmuş. Sayfanın sonunda neler yazdığını daha sonra açıklayayım isterseniz.
Yukarıda ana hatlarını anlatmaya çalıştıklarım 2001 yılı Mayıs ortalarında gördüğüm ve bir Internet sitesinin mesaj, sohbet köşesinde haftanın üyesi seçilmiş bir sayfa. Sayfaya girdiğimde 4 veya 5 ziyaretçisi olduğunu görüyorum. Ama bu olağanüstü sayfa için görüşleri yazmamak olur mu? Muhtemelen yanıt gelmiyecek. Çünkü şimdi ona mesaj yağıyordur. 49 yaşında bir ihtiyara mı cevap verecek?
Öyle olmadı.... Cevap geldi. Avustralya’da yaşayan bir hanım kız. Babası bir Amerika yerlisi, annesi de Türkmüş. Annesinin arzusuyla Türkçe öğrenmeye çalışıyor. O nedenle bu siteye üye olmuş. Türkiye’yi ve Türkleri çok seviyor. Bursa’yı, Konya’yı, Akdeniz ve Ege sahillerini gezmiş. Mevlana’ya hayran olmuş. Kendisine yazdığım ikinci mesajımda bana yazmasından duyduğum memnunluğu belirtiyorum. Kendisine 20-25 yaşlarında olduğunu tahmin ettiğimi, "Kızım" diye hitabetmekte ve arkadaş listeme eklememde bir sakınca olup olmadığını soruyorum. Gelen mesajında "İkisi için de sakınca yok" diye başlıyor. 24 yaşında olduğunu, seviyeli bir arkadaşlık olduktan sonra yaş ve cinsiyetin kendisi için önemli olmadığını yazıyor. İsmi de Kathy imiş. Doğu Karadeniz’in doğal güzelliklerinden söz ediyorum kendisine ve oraların resimlerini gönderebilmek için email adresi istiyorum. Bir de ne görüyorum, biliyor musunuz? Arkadaş listesinde benim kullanıcı adımı de yerleştirmiş bu hanım kızım.
Buraya kadar olan mesajlarını yalızca aklımda kaldığı kadarıyla yazıyorum. Çünkü yazık ki kaydetmemişim o değerli mesajları. 28 haziran’da kayıtlı tek mesajımı aldım. Bana geç yazdığı için özür diliyor. Bir email adresi vermiş. Ayrıca "Keşke oralarda olsam diyorum..." diye bir cümle ile bitiriyor mesajını.
Email adresine Doğu karadenizin yaylalarında çektiğim harika doğa manzaralarından birkaç tanesini gönderiyorum. Fotoğraflarda iki oğlumun resimleri de var. Dağları sis kaplamış. Bulunulan alan sis tabakasının üzerinde kalıyor. Sis tabakası bem beyaz bir deniz görüntüsü veriyor. Dağların tepeleri birer ada gibi.
Bu görüntüleri görüp görmediğini hiçbir zaman öğrenemedim. Çünkü kendisinden artık hiç mesaj alamadım. Endişeye kapıldım. Kendisini zaman zaman çevrim içi görmeme karşın mesajlarıma cevap vermiyordu artık. Yanlış bir şey mi yaptım diye içim buruldu.
22 Temmuz tarihinde daha önce tanımadığım bir üyeden iliklerimi titreten "Haber" konulu bir mesaj aldım. Bu mesajı Kethy’nin Türkçe bilmeyen yeğeninin ricasıyla yazıyormuş. Posta kutusuna gönderdiğim mesajlar için teşekkür ediyormuş. Kethy 6.7.2001 tarihinde vefat etmiş.. Sebep bir beyin tümörü. Her şey son 4 ayda gelişmiş. "Sayfasına bakın isterseniz" diyor.
İşte o sayfanın sonlarında neler yazdığını isterseniz şimdi yazayım;
Övgüyle söz ettiği birkaç arkadaşının ismini saydıktan sonra "...ve diğer bütün saygıdeğer arkadaşlarım, hepinizi çok seviyorum ve sizlere candan teşekkür ediyorum" diyor ve devam ediyor; "Uzun veya kısa bir yaşam, sonuç yine ölüm değil mi? Ben yinede bir coklarindan sansliydim. Kisa bir zamana cok sey sigdirdim. Taraflarindan cok sevildigim bir ailem, beni seven sayan siz essiz dostlarim, dolu dolu yasadigim, guzelliklerle suslemeye calistigim kisa ama tatli bir hayat... Yaninizda olmasamda cok uzakta degil kalblerinizdeyim!!....( I do hope so!:) ) Guzelliklerde gulumsemelerde hatirlayin beni.. Hepinizi cok seviyorum...."
En altta da şu not var;
(not; Kathy’nin gunlugune karalanmis son satirlardir bunlar...)
Kadir Tozlu
04.02.2003
Bossygirl üye sayfasına aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz;
www.sevgipinari.com/bossygirl/bossygirl.htm
YORUMLAR
Hayatımızda bir kez bile görmediğimiz halde, ölüm haberleri ile üzüntülere, yaslara boğulduklarımız... göz yaşlarımızı tutamadıklarımız yok mudur...? Onlarla direkt iletişimmimiz yoktur, ama kendilerine çeşitli gerekçelerle saygımız, sevgimiz, bir rabıtamız vardır.... Hatta onlar bizi tanımazlar bile, ama biz gönül ikliminde tanışızdır.... ağlarız,.. ve Allah' tan rahmet dileyip, dualar ederiz,.. Fatiha ile mağfiret dileriz... Fatihamız mutlaka ulaşır ve bu dünyada olmayan tanışıklık, ahirete havale olur böylece....
Bir arkadaşım hemen hemen aynı soruyu sormuştu bir zaman önce bana.... " benim öldüğümü duysan,.. ağlar mısın..?"Benim gözlerim o anda ıslandı...( bu fakir, bu konuda biraz hassas)" SENEDİNE TARİHİ ATTIRDIN GALİBA,.. ????.... !!!!... DE GİT İŞİNE...." diyebildim.... Ama ne yalan söyleyeyim, ben de aynı sorunun cevabını kendi adıma merak ettim....Biraz kendime dönünce, başkalarının benim için ne kadar ağlayıp yas tutacakları çok ta önemli değildi... Önemli olanın,.. öldüğümde,.. pişmanlıklarıma benim ağlamaklı olmaklığımdı, huzur-u muazzamda...." VAY GİDENE" yani aslında..Saygı ve sevgiler Kadir baba...
superbaba
Arkamızdan sevgiyle, dualarla anılmayı tabi ki isteriz.
Ama bize asıl sorulacak olan bizlerin yaşıyorken neler yaptığımızdır.
Kathy Kızım bu sanal alemde yaşadığım tek şok olmadı maalesef....
Benim bağrıma basabileceğim, saçlarını okşayabileceğim bir kızım olmadı.
Ama kız evlat kaybetmenin şokunu yaşadım.
Öz babalardan çok daha fazla acılar çektim.
Mezarının yerini bilmeden, mezarına sarıp doyasıya ağlayamadan...
Değerli yorumunuz için teşekkürler...
HAYATTA TEK KORKUM O ANDA BÜTÜN ŞİİRLERİMİ YAYINLAYAMADAN ÖLMEKTİ *.*
superbaba
Yorum için teşekkürler.
superbaba
Tabi ki takdir-i ilahi değişmiyor.
Onun sayesinde Avustralya'dan değerli dostlar tanıdım.
Değerli yorumunuz için teşekkürler.
Nazlıgelin
Daim olun kardeşimmm
Merakla okudum,hüzünle bitirim...ne diyebilirim ki sadece kader ve eyvallah...ve sözün bittiği yer...
saygılar...
superbaba
Onun sayesinde Avustralya'dan candan dostlar kazandım.
Yorum için teşekkürler.
İçim fene oldu ben bu yazıya yorum bile yapamam :(
günümün yazısıydı ..tebrikler saygılar efendim
superbaba
Yorum o kadar önemli değil.
Teşekkürler.
oyy dedim ve bir zaman şiir sitesine üyeydim ik internete tanışmamdı şiirerimi oraya asıyor güzel dostukar kuruyordum neşe kızıl yar yani gül deste bana oranın armağanıdır
ve bir kız tanımıştım lale isminde anne kız olmuştuk ne yazıkki hasta çıktı bir iki yıl yazştık birden kesidi çünkü demişti telefon bilgi sayar yasak annem diye hala düşünür neşeyle anarız lalemizi kabri nur makamı cennet olsun
amanyada oturuyordu canım kızım
nerelere götürdünüz beni
saygımasınız
üzücü dostluklar olmasa oluyor işte
superbaba
Daha önce yayınlamıştım Gülcan serisini...
Onu da 1 yıl süreyle dualarım kurtarmaya yetmedi.
Yorum için teşekkürler.
:(((
içim burkuldu..okudum düşündüm!
yutkundum!
sustum...
seni sevi,yorum unutma babam....
tşkler anlamlı paylaşımın için..
sevgimle
superbaba
Eskisi kadar görüşemiyoruz ama sen her zaman benim Fundiş Kızımsın.
Yorum için teşekkürler.
efendim ilk başlarda merakla okurken sonunda çok duygulandım hayatının baharında hayata veda edişi gerçekten çok üzücü Allah cennet mekan eylesin kendisine başka ne gelirki elden saygılarımla selamlar
superbaba
Bazen derim ki, hiç değilse hasta olduğunu bilseydim...
Ama ne yapabilirdim ki...
Bildiğim de oldu...
Bir yıl kendisi için dua ettiğim kızımı da kaybettim.
Yorum için teşekkürler.
superbaba
Bir yıl kendisi için dua ettiğim kızımı yine beyin tümöründen kaybettim:(
Yorum için teşekkürler.