İNAT

• 15 Mart 2013 Cuma 09:45:06

Birazdan görürsünüz ,burnunuzdan fitil fitil getirmezsem .Hazırlanın bakalım, hazırlanın az sonra hevesiniz kursağınızda kalacak!
Nası lda neşeyle hazırlanıyorlar.Ben gelmiyorum deyince, dut yemiş bülbül gibi kalacaklar. Mutluluktan yere basmayan ayaklarınız az sonra zemin kata inecek,havanız da sönecek oh olsun!
Annem fark etti bile oh!..
‘’Nazlı neden hazırlanmıyorsun gülüm hadi,hadi!’’
‘’Çık!.. Ben gelmeyeceğim.
‘’A hiç olur mu ,seni evde yalnız bırakamam’’
(Oh canıma değsin geberin yada gidin huzursuzluktan oturamayın bana ne )
‘’Gelmem dedim gelmem işte mecbur muyum sizinle dolaşmaya,hem o geri zekalı ,süslü kızınla ben hiçbir yere gitmem’’
‘’Yine ne oldu yahu ,ne yaptınız Nazlıya?’’
‘’Anne hiçbir şey yapmadık illa arkadaşımla konuştuklarımızı dinlemek istiyor,lafın arasına giriyor ,bizi konuşturmuyor:’’
‘’Ben sizin konuştuklarınıza meraklı değilim tamam mı !Esra beni de seviyor biz de arkadaşız ama ablam beni kabul etmiyor anne.Kızın yanında hep bana hakaret ediyor,küçümsüyor,eve yolluyor.Aslında Esra ile biz iyi anlaşıyoruz, ablam kıskanıyor ,Esra ile tek ben arkadaş olayım istiyor’’
‘’Hadi be Esra kibar kız sana bir şey diyemiyor da ondan,benim kardeşim olduğun için susuyor,salak gibi her lafa atlayıp canımızı sıkıyorsun’
‘’İyi o zaman ,Esra yı da alın gezin madem ben fazlalığım,madem sizi rahatsız ediyorum güle güle ’’
(Zıkkımın dibine gidin pis köpekler,inşallah kavga edersiniz,inşallah Esra :’Hani Nazlı ?Keşke o da gelseydi ben onu çok seviyorum ,o da gelsin, onsuz olmaz der de görürsün gününü!)
‘’Olmaz Nazlı kalkar mısın ,sensiz gidemeyiz kızım lütfen ama’’
(Bilmem mi ,zaten biliyorum bensiz gidemeyeceğinizi ,zehir olsun size bu gün oh!)
‘’Şımartma anne gideriz niye gidemeyelim bırak kalsın sıkılsın evde hem yalnız korkar o’’
‘’Hiç de bile korkmam defolun gidin artık ,gelmeyeceğim.
GEL
ME
YE
CE
ĞİM.’’
‘’Nazlı bak sen sinemayı seversin, sinemaya da gideceğiz ama size mısır alacağım,çok eğleneceğiz hem sen olmadan sana kıyafette alamam ki’’
‘’Ben çıplak mıyım, dolu kıyafetim var.Evde televizyon seyredeceğim siz gidin,mısır falan da istemem bu suratsızların yanında.Arkadaşıma rezil ediyor,beni dışlıyor hep’’
‘’Of anne inanma ya ! Hadi gidelim de zıbarsın’’
‘’Ne biçim laf o öyle kızıyorum ama kardeşinle doğru konuş’’
‘’O zaten benimle hep öyle konuşuyor,arkadaşımın yanında rezil olacağıma hiç gelmem daha iyi’’
‘’Of iyi madem ben sizi aşağıda bekliyorum uğraşamam bu şımarık manyakla’’
(Bunu da dedin ya ,eğer gezebilirsen ,eğer gidebilirsen bana da Nazlı demesinler)
‘’Nazlı hadi birtanem ya, eğleneceğiz bak,hadi bak sana neler alacağım’’
‘’Gelmiyorum işte,gelmeyeceğim yeter artık(Oh canıma değsin geberin ) ‘’
‘’Of yapma ama hadi Nazlı’’
(Az kaldı Nazlı sabret sakın pes etme ,görsünler günlerini)
Annem uzun bir süre bekledi,zaten keyfi kaçmıştı.Çantasını yere vurdu ve:
‘’Biriniz gelseniz biriniz gelmezsiniz nedir sizden çektiğim ,gitmiyorum bende …Artık yalvarsanız da sizi gezdirmeyeceğim görürsünüz’’
(Yupppyyy! Savaşı kazandım galiba! Sessiz olup gülmemeliyim ,hatta somurtup oturmalıyım ,aslında hafiften ağlasam iyi olurdu)
Evet evet ağlamalıyım yoksa annem bana da çatabilir.Dizlerime kapandım ve zorla ağlamaya çalıştım.Çok üzgünmüş gibi yaptım.
Ablam aşağıdan çağırıyordu:
(Ni hahaha ,gel gel )
‘’Hadi anne nerede kaldınız?’’
‘’Çık yukarı çık Nazlıyı bırakamam inadı tuttu yine keçi nin ’’
‘’Olamaz anne ya sende inandın ve pirim mi verdin o cadıya’’
(Cadıyı gördün mü ,oh olsun çık bakalım merdivenleri)
Ablam ağlayarak merdivenleri çıkmıştı.
Bana baktı ve:
‘’Pis cadı sen görürsün ‘’ dedi.
O anda üzerlerine gitmemeliydim ,üzgün gibi davrandım ve cevap vermedim .Cevap versem beni döverdi.
Yine kırdığım dizlerime kapadım yüzümü ve zorla ağlamaya çalıştım .Zorla ağlamak ne zor be !
Gülüyordum ve:’’Oh sinemaya gittin mi arkadaşınla hı söylesene ,pis!...Mısır aldın mı,kıyafet aldın mı,şımarıp gezdin mi ha,Esra ile gezip beni arkada bıraktın mı ‘’ diyordum.Arada zorla yaş çıkarabilirsem başımı görmesi için hafifçe kaldırıyordum ama dizlerime kapanır kapanmaz gülüyordum.Gözlerimden gülerek yaşlar geliyordu.Sonunda annem de sakinleşti vebana sürekli laf atan ablama kızdı:
‘’Bırak uğraşma kardeşinle nasip değilmiş’’
Ablam ise pek de inanmıyordu galiba ağladığıma :
‘’Ağladığına inanmıyorum ya neyse sen görürsün‘’diyerek bacağıma kocaman bir çimdik atmıştı.Bu defa ben ağlamak için gerçek bir bahane bulunca yaygarayı kopardım tabi ,kaçar mı!
Annem ablamı azarlayıp hemen odasına yollamıştı
Günün kralı da prensesi de bendim!
Artık tamamen galiptim .Teşekkürler abla,o ne güzel çimdikti öyle, tam yerinde ve zamanında.