0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1210
Okunma
Bir gece yolda yürüyorum. Gökyüzü hep karanlık yıldızlar... Ah o yıldızlar varya parlıyorlar. Geceyi aydınlatıyorlar bazı insanlar vardır ya hani yıldızlar gibi.. En umutsuz anda yolunu aydınlatırlar.. Ya yıldızlar olmasa gecenin hali ne olurdu ? Kim ışık tutardı yoluna ? Kim parlatırdı onu? Kim ? Kim ? Kim ? Ya insanlar bir arada olmasa bu hayat denen oyunun anlamı ne ki ? Bir birlerine aşka bağlanmazlarsa ne bu hayatın anlamı ? Ya o gecenin sessizliği yok mu içimi yakan . Ağlatan beni gecelerce... O sessizlik sen gidince çöktü İSTANBUL’A .Sustu koskoca şehir. İstanbul bile anlamsız sen olmayınca. İnsanlar günler aylar mevsimler her şey anlamsız.. Sen olmayınca gülmüyor ki yüzüm. Sen olmayınca deliden farksızım. Zaten AŞK değil mi deliyi deli yapan ?
S.Ş
