Hiçbir erkek hicbir kadını ve hicbir kadın hicbir erkeği bu biçim sevmedi...

• 17 Mart 2008 Pazartesi 17:49:58

kelimelerimin sihriyle oynarken ben
seni, sustugum yerle kesiştiren neydi?
vazgecerken yazdıgım her kafiyeden,
sanki nesli tukenmekte olan bir hayvanın safarisine cıkar gibi
kelimelerimin peşime düşen sen...

uzanıp dokunamadıgım icin belki de
icine akıyor sözlerim...
ne cok hayalini kurardım senin bir bilsen
şimdi duymak istediklerimizle uyusturuyoruz aklımızı...
birbirine yazılan iki kelime cambazı
aynı şiirin mısraları üzerinde düşmeden
birbirimizi kışkırtıyoruz...
hırsızlıga acık
arsızlıga razı
tatmin edilemeyen icimizdeki bu sızı
yaralar aldıkca yeni yaralara duyulan özlem
ilk gunden beri diğerinin gucune hayran iki savascı gibiyiz..
benim gecmişimden gelen görkemli zafer cıglıkları
senin korkusuzca attığın adımların...

ihtiyacım/ın olan neydi aslında...
tüm saygısını yitiren ve belden asagı vurmayı göze alan,
belkide dizlerinin üzerine yıkılıp ayaga kalkamayan
ben olursam eger
durup bir an düşünmezmisin?
ya sen olursan
gözlerini dikip gözlerime bakarken
alıp hıncımı teninden
birsey olmamıs gibi gidebilirmiyim
bırakıp seni kendi enkazında
beni kendi enkazımda
arkanı dönüp
alıp yazdıgın tüm kelimeleri
sanki bana elini bile sürmemişsin gibi

peşine düştüğün kelimelerim
hicbir kadının aklına bile gelmemişti bu
simdi senin arzuladıgın benmiyim?
yada benim sana getirecegim kelimelerim mi?
okuyup kendinden gecip baglandıgın adamlıgım mı?
yoksa canımı yakıp, akıtıp kanımı
dudaklarımın arasından alacagın sözlerimmi..?

cumleler kuruyorum simdi senin icin
yazıldıgım kadar icinde yol alıyorum
sen okurken ısıracaksın dudaklarını
ben yazarken aklımı kaybediyorum...
tutuldukca içinden cıkamadıgım
karıstıkca karıstıgım
ya kırılır kalemim senden sonra
yada tenine yazılır
bundan sonra ilk yazdığım....