Pek severim Özdemir Asaf şiirlerini. Kısa söyler, ama özü söyler.

Bazan anlatmak için kurulabilinecek en uzun cümleyi bulmaya çabalamak yersiz galiba. Çekmecede saklı duran iki fotografa dokunmak çok daha anlatıcı olabiliyor.

Haddimi aşasım var ve haddimden taşasım bu sıra. Bütün koruyuculuğuma rağmen, incitmekten ürken idrakime rağmen hem de. Korkarım suskunluğun getirdiklerinden. Dalgaların kıyıya taşıdıklarına benzerler çünkü. Açıkta bırakılmış ve kokuşmuş çürümeye terkedilmiş bedenler gibidir suskunluk. Sustukça hatırlanır, hatırlandıkça susulur.

Ne tuhaftır ki, baharı kutlamak vakti şimdi. Onca içe dönüklüğüme, onca elimin varmadığı dilimin inkar ettiği kelimeye zıt, çelişik bir biçimde uyanıp ılımakta doğa.

Habire gölgeleniyor dimağım. Çapraz sorgulardan, örümcek ağlarından geçiyorum. Hayırsız evlatlar biriktiriyorum uzaklarımda. Büyümelerini izliyorum yine uzaktan. Çömelip ömrümün tam ortasına, bana bakıyor umutlanmalar. Zembereğinden boşalmışcasına zaman, üzerime akıyor.

Cehaletim neden oldu hepsine. Cömertçe ve herkes gibi olamadım. Asalet dedim, olmaz dedim, çığlıklarımı gömdüm toprağımın altına sustum. Sekiz köşeli yıldızlar canımı yaktıklarında, eklem yerlerimde ağrılar biriktiğinde de aynını yapmış ve susmuştum.

Şimdi bir şarkının tılsımından sebeplenmeye çalışıyorum. Belki de iyi gelir:

(Bir yaz gecesi
Otururken bahçede
Ateş böceklerini seyre daldım
Dolunay gökte
Yakamoz vurmuş dibe
Ateş böceklerini seyre daldım

Bir yaz gecesi
Otururken bahçede
Ateş böceklerini seyre daldım
Hanımeli kokusu
Karışmış yasemine
Ateş böceklerini seyre daldım

Kendime benzettim yanışlarını
Yersiz, yönsüz kanat çırpışlarını
Eğilmeden güneşe
Özgür kalışlarını
Bir mevsimlik hayat buluşlarını

Dolunay gökte
Yakamoz vurmuş dibe
Ateş böceklerini seyre daldım
Bu gece)

Meraklısına: Sertap Erenerden Bahçede adlı şarkının sözleriydi parantezin içinde bölüştüğüm. Kendi parantezimin iklimsizliğine inat, yaz gecelerindendi. Her keşkenin bir başka belkiyi sürüklemesine komşu, incedendi. Denizce, güneşe direne direneydi.

Korkarım ben asla haddimden öteye ve haddime yüz çevirerek olabilmeyi beceremeyeceğim. Almak hadsizlerin hüneri ve ben asla hüner sahibi olamayacağım almak konusunda. Özlemek her iyileşme gayretimi boşa çıkarıyor ne yazık. Kabul etmenin huzuruna erişmeliyim sanırım. Kirletmemek adına, saplı kalmalıyım bulunduğum yere, susmalıyım. Büyük har fişaretini koyanın ben, noktayı koyanın başkası olduğunu içime sindirerek...