Yalnızlığı, ağlamayı bilir misin?Bilirmisin yalnızlık ne demek?Bilirmisin gökyüzündeki yıldızlardan medet ummayı...Uzattınmı elini bir yıldız boyunca belki tutarım diye farkında olmadan?

Issız bir parkta sallanırken insan,gökyüzüne dokunacağını düşünür bazen...sonsuz mavinin derinliklerinde kaybolup gideceğini hayal eder...Düşler kurar ,mutluluğa dair...
İçinden şarkılar söyler biraz hüzünlü birazda aşk kokan...mavilikler siyah olur ansızın...mutluluk hüzün...hüzünler acı...şarkılar birer feryat eder...duyan olmaz...salıncağın ardında kimse kalmamıştır sallayan...
ve o an...karanlık çöker başta parkta...sonra tüm şehre...ve sen siyah görürsün herşeyi...konuşmak istersin konuşamazsın...konuşursan anlayan olmaz yine susarsın...gidersin sonra karanlıklar içine
ve ağlarsın sonra herkesten gizli...herkes toplanır başına...gözlerinde alaycı gülümsemeler...nefret edersin insanlardan,kaçarsın bilmediğin yere...yerde gözünden akan yaşların izleri...basmadan üzerine koşarsın,koşarsın,koşarsın...
bir uçurum çıkar karşına...durup kalırsın bir süre...düşünürsün...sonra bakarsın ardına...herkes arkanda tempo tutarken görürsün dostlarını...ve gülümsersin son defa,son defa...atlamak istersin...bırakırsın kendini boşluğa,elinden tutan olur...

Bir bakış,bir gülüş,yapmacıksız bir sevgi...tebessümler çoğalıyor yüzümde...uçurumun kenarındayım ve gidiyorum...bana seslenen tatlı bir ses oldu...düşeceğim zaman bana uzatılan bir el,bir arkadaş oldu...Gözlerindeki parıltıyı görebiliyorum...
bana bakınca ayrı bir parlıyor...ışıkları dahada renkleniyor...sadece yapması gereken TEBESSÜM ETMEK...ama gerçek bir TEBESSÜM,içten ve sıcak bir gülüş...hayata küstüğüm bir anda elmas buluşum gibi...O elmas öyle kıymetli bir hazine ki her zaman doğruyu gösterir.
O elmas şuan aranızda...O elmas karanlığı aydınlatan ışık,geceyi gündüze çeviren güneş...o elmas bana hayatın zorluklarına karşı dimdik durmayı öğretti.O elmas ZEYNEP HOCA...

Size hitabım yürekler dolusu sevgilerle başlamak istedim...bilmem yüreğimdeki sevginin ne kadarını dökebildim satırlara...ama gözler kalbin aynasıymış...anıları yaşamak,büyük bir özlem içinde O ışığa ve O DOSTA sarılmak...işte budur inanmak ve yeniden yaşamak.SİZİ ÇOK SEVİYORUM HOCAM........

NESLİHAN DİNÇ...ZEYNEP ERBAŞ.