BİRGÜN SİZDE YAŞLANACAKSINIZ

• 10 Mart 2013 Pazar 20:12:15

Birgün Sizde Yaşlanacaksınız!

Sahne açıldığında evde sabah telaşı vardır.Baba çalışmaktadır.Anne ev hanımıdır.
Kahvaltı masasındadırlar.Baba işe,çocuklar okula yetişecek.Bir yandan çaylar içilmek-
Te,bir yandan elbiseler giyilmekte,çantalar hazırlanmaktadır.Dede bir köşede oturmuş olanı biteni izlemektedir.
ÖMER: Anne çoraplarımı bulamıyorum.
AYŞE: (Bir yandan çantasını karıştırır.) Abi kalemimi sen mi aldın? Çantamda yok.
ALİ: Anne pantolonumu temizledin mi? Bu vaziyette nasıl giyeceğim.
ANNE: Of be! Sabahın köründe nedir bu çektiğim.Kimisi çorabını bulamaz,kimisi kalemini.
Beyefendi bu vaziyette okula gidemezmiş.Ne işin vardı çarda,çamurda.Ben size demiyor muydum okuldan gelince eşyalarınızı yerli yerine koyun diye. Tabii öyle ya kim sabah sabah sinirlerimi oynatacak.
BABA:Hanım bu pantolonu ütülememişsin.
ANNE:Allah şükür.Bir sen eksiktin.Bir iş buyurmasaydın şaşardım zaten.bir şey olmaz.bugün de ütüsüz git.
BABA: Hanım hiç olur mu? Vallahi müdür herkesin içerisinde beni rezil eder.
ANNE:O kendine baksın.Allah bilir ya pantolonu ilk ütüsüyle duruyor.
BABA: O bekar adam.Ona kimse çok görmez.Ama biz ne de olsa evliyiz.Evimizde ütümüzü yapacak birisi var.
ANNE: BU günlük git de akşama ütülerim.
ALİ: (Elinde pantolonu) Anne pantolonumu temizle.Böyle okula gidemem.
ANNE:(Pantolonu hızla çeker. Ovalar ve fırçalarken söylenir.) Of benim kötü kaderim.Babaları bir yandan,çocukları bir yandan canım çıktı.Bu da yetmedi şimdi de ihtiyar kahrı çek.
(Çantasını alan Allahaısmarladık der ve gider.Evde anne ve dede kalır.)
ANNE:Baba çabuk kahvaltını yap sonra da nereye gideceksen git.Ele ayağa dolaşma,arkadaşlarım gelecek.Bir sürü işim var.
(Dede üzgün masaya oturur.Çay doldurur,ekmek alır,reçel sürer ama bir türlü yutamaz.Gözlerinden yaşlar akar.Sofradan kalkıp ceketini alır.)
DEDE: Kızım ben gidiyorum. İstediğin bir şey var mı?
ANNE(sertçe) Yok! Yok! Ele ayağa dolaşma yeter.Ben kendim alırım.(Dede çıkarken) Baba geç gel! Misafirlerim gelecek.
DEDE:Tamam kızım tamam geç gelirim.(Kendi kendine söylenir.) Ey benim Büyük Allahım sana karşı ne günah işledim de beni bu yaşta gelinin eline bıraktın.Ben her gün her gün nereye giderim,nasıl vakit geçiririm.Sen bana yardım et Allahım.
( II: PERDE

( Masa kurulmuştur. Masada çaylar,pastalar,börekler.Hanımlar sohbet ediyor.)
ANNE:Hanımlr vallahi sıkıntıdan patlıyordum Bu ne canım! Çamaşırdı,bulaşıktı,yemekti canım çıkıyor.Şöyle sık sık bir araya gelelim de efkar dağıtalım.
EMİNE:Yok bacım bizim ki dünyada razı olmaz.İzin alıncaya kadar canım çıktı.
SULTAN:Ben de öyle Elmas Hanım.Arada sırada olsa neyse ama sık sık gelemem.
HÜSNE:Benim çocukların okulu var.Biri sabah gidiyor,biri öğleden sonra.Ben hiç gelemem.
ZEYNEP:Benim için hava hoş.İsterseniz hiç gitmem.Bana eğlence olsunda ne olursa olsun.Eve hiç gitmesem benim bey yine oralı olmaz.
ELMAS(Anne) :Aferin kız Zeynep.Vallahi adamı kuzuya çevirmişsin.Senden iyisi yok.Karışanın olmaz,danışanın olmaz. Ah senin yerinde olsam.
SULTAN:Elmas hanım duyan da derki bu kadına her gün işkence ediyorlar.Senin neyin var kızım.Çocuklarsa senin çocukların,kocaysa Allah var,adamın ağzı var dili yok. Kayınpederin desen melek gibi bir adam.Keşke öyle bir kayınpederim olsa da elini bırak ayağını öperim.
ELMAS:Çok istiyorsan götür de senin olsun.
EMİNE:Vallahi Sultan hanım doğru söylüyor.Başınıza devlet kuşu konmuş kızım,devlet kuşu.! Adam emekli,parası var.Hem de öğretmen emeklisi.Çocuklarının derslerine de yardım ediyor.Sana da karıştığı yok.
HÜSNE:Hasan Hoca olmasaydı görürdüm senin çocuklarını.Çocuklarım sınıf birincisi diye böbürleniyorsun.Kimin sayesinde hiç düşündün mü?
ELMAS:of! Size söz söyleyende suç.İstemiyorum…İstemiyorum….Evde ayak altında birilerinin dolaşmasına tahammül edemiyorum….
III:PERDE
(Masa kurulmuş,çocuklar ders çalışıyor)
ÖMER:Dede şu probleme bakar mısın? Anlayamadım.
AYŞE: Dede şu bölmenin sağlaması doğru çıkmıyor.
ALİ: Dede ödevime yardımcı olur musun?
DEDE:Tabi olurum canlarım.Elbette.Siz ne söylediniz de dedeniz yapmadı.Söyle bakalım neymiş ödevin?
ALİ: Sorumluluk ne demek dede.Onunla ilgili bir kompozisyon yazmalıyım.
DEDE: O…sevdiğim bir konuŞimdi sen beni dinle.Aklında kalanları yazarsın.Çocuklar isterseniz siz de dinleyin.Bu çok önemli bir konu.hayatınız boyunca sizlere çok lazım olacak.
Sevgili yavrularım, Allah insanları yaratmış ve onlara bir takım sorumluluk yüklemiştir. Yani görevler vermiştir.İnsanlar bu görevleri yerine getirdiklerinde hem kendileri mutlu olur,hem de ailesini ve çevresini mutlu eder.Her birimizin sorumlulukları farklı farklıdır.Genellikle babalar ailenin geçimini sağlayacak parayı kazanır. Anneler ev işlerini yapar,çocuklarına bakar.Çocuklar derslerine çalışır,öğretmenlerinin verdiği ödevleri zamanında ve eksiksiz olarak yapar. Elbetteki sorumluluklarımız sadece bununla sınırlı değildir.İçerisinde yaşadığımız topluma ve bizleri yaratana karşı da bir takım sorumluluklarımız vardır.
Sevgili yavrularım bu konu üzerinde sayfalarca yazı yazılabilir,saatlerce konuşulabilir.
(Dede bunları anlatırken yan odadan sesler gelir.Dede ve çocuklar kulak kesilirler.)
ELMAS:İstemiyorum…..İstemiyorum…Mecbur muyum bakmayaBirazda öteki çocukları baksın. İstemiyorum….
HAKAN:Hanım sus! Allah aşkına sus! Duyacak! Sana ne zararı var. Bak çocuklarımızı yetiştiriyor.Onun sayesinde çocuklarımız okullarının birincisi oldular.Üstelik parasını da yiyoruz.Babamın emekli parası olmasa su gibi para harcayabilir miydin?
ELMAS:Baban yokken acından mı ölüyorduk? Az bulur,az yeriz,
HAKAN:Hanım aklını başına al.O benim babam.Nasıl derim git! Bunu nasıl söylerim.
ELMAS:Ben de hanımınım.Yıllarca senin için saçımı süpürge ettim. Bak benim babam nasıl yalınız yaşıyor.
HAKAN: Hanım isterse o da gelsin. Kaç defa söyledik kendisi gelmedi.Onlar bizim babalarımız.Bak biz çocuklarımız için ne sıkıntılar çekiyoruz.Onlar da bizim için yıllarca sıkıntı çektiler. Hiç Allah’tan korkun yok mu? Şeytana uyma hanım.
ELMAS:Bana masal anlatma! Sen söyleyemezsen ben söylerim.
(Dede bunları dinlerken gözlerinden yaş akmaktadır.Çocuklar dedenin boynuna sarılırlar.)
DEDE:Anneniz haklı yavrularım.Çok bile kaldım.Sizlerin de huzurunu kaçırmadan gitmeliyim.Siz beni düşünmeyin zaten huzurevinde yerimi ayırtmıştım.
(Dede giderken perde kapanır.Çocuklar hep bir ağızdan)
ÇOCUKLAR:Anne.baba bir gün siz de yaşlanacaksınız.

Celal Atay