DÜNYA KADINLARI

• 8 Mart 2013 Cuma 10:12:40

Alemlerin yaratıcısı Yüce Allah, dünya bir çöplüğe dönüşmesin diye Havva Anamızı yeryüzüne Adem Babamızla birlikte göndermiştir. Düşünüyorum da ilk insanoğlu da bizim zamanımızın erkekleri gibi akşam çoraplarını çıkarıp ortalık yere atanlardan mı, sabah kalkınca yatağını toplamadan evi terk edenlerden mi ve ya yemekten sonra bulaşıkları dağ gibi mutfağın bir köşesine yığıp haftada bir elden geçirenlerden miydi? Sadece bu açıdan bakarsak bile kadınlarımızın bizler için ne kadar önemli ve değerli birer insan oldukları apaçık belli değil midir? Onların olmadıkları bir dünya nasıl böyle tertemiz, düzenli ve pırıl pırıl olurdu? Diyorum ki; Sadece ölenler mi hayatını kaybeder, kadının yokluğu ne peki?
Kadınlarımız Allahın bize bir ihsanıdır. Onlar varsa bulunduğumuz yer aydınlıklar ülkesi, huzur deryası, binbir çeşitli çiçek bahçesidir. Onlar yanımızdaysa gönlümüz şen, içimiz rahat, düşüncelerimiz yalın, ufkumuz geniştir.
Bir insan daha ana rahmindeyken bir kadına muhtaçtır. Bizi dünyaya getiren annemizin nelere katlandığını anladığımızda ona karşı minnet duygularımız nasılda tavan yapmaktadır. O analar ki ömürleri oldukça doğurdukları yavrularına kol kanat germelerinin, üzerlerine titremelerinin gerekliliğine inanıp hayatın en ağır yüklerini omuzlarına almaktadırlar.
Kadınlarımız daha çocukken bizim evcilik oyunlarımızda eşlerimiz, analarımız, ninelerimiz oldular. Yüreğimizi hoplattılar, kanımızı kaynattılar, başımızı döndürdüler. Rüyalarımızda baş rol oynadılar. Gün geldi telli duvaklı gelin olup evimizi ısıttılar.
Kadınlarımız bizim için gece uykularını bölmediler mi, sevgilerinden sevgi, besinlerinden besin vermediler mi? Okul yolu, asker yolu, gurbet yolu beklemediler mi?
Öğlen güneşi bir kadın kadar ısıtır mı bilemem, kırlardaki rengarenk çiçekler bir kadın kadar güzel olabilir mi bilemem. Dünyanın en iyi bahçıvanı bir kadının yetiştirdiği ürünleri yetiştirir mi bilemem. Bildiğim bir şey var ki hiçbir canlı bir kadın kadar mükemmel değildir.
Erkeğinin dizinin dibinde emre amade bekleyen kadınlarımız, ne buyurursak bir koşu yerine getirmek için çırpınan kadınlarımız, yuvası için saçını süpürge eden, sabah ezanlarında işine sarılan, elleri semada dirliğimize, birliğimize, sağlığımıza duacı kadınlarımız. Sizlerin hakkı nasıl ödenir?
Biz erkekler günün hangi öğününde sofralar donatıp eşimizi yemeğe buyur ettik? Bir yıl boyunca bunu kaç kez tekrarladık? Kaç kez çamaşır yıkadık, kaç kez ütü yaptık? Kaç kez misafir ağırladık yüzümüzün akıyla?
Biz erkekler neden hep sevgiyle bakmadık kadınlarımıza? Neden şiddete, küfüre yöneldik? Neden incittik yerli yersiz, neden canlarına kıydık mükemmel yaratıkların? Bizim sabrımız, hoşgörümüz, sevgimiz, saygımız ne kadar azmış…
Bir erkek olarak benim gözümde kadın, yüreği ile kocaman, vefakârlığıyla kahramandır. Yıldızların en parlağı, çiçeklerin en güzel kokanı, yürünecek yolların en genişi, ırmakların en durusudur. Kadınlarımız gün olur incecik dallar gibidirler, dokunsan kırılırlar; gün gelir asırlık çınarlar gibidirler en kuvvetli fırtınalara bile dayanırlar.
Bazen ürkek ceylana benzetiriz onları, bazen şaha kalkmış küheylana. Bazen dokunsan canı çıkacak bir serçe, bazen güçlü bir kartal gibiler. Yeri gelir güneşi sererler ayaklarımızın dibine, yeri gelir aşılmaz karlı dağlar olurlar önümüzde. Seviyorsak tatlı mı tatlı, sevmiyorsak acı biberden de acı. Kapımızın eşiği, penceremizin ışığı, çorbamızın kaşığı, evimizin yakışığı kadınlarımız. Her yaşımızın gereği, her ailenin orta direği kadınlarımız.
Erkekler; kadınların kalbine acı yerine sevgi ve şefkat, gözlerine yaş yerine gerçek aşk’ı ekmelidirler. Çünkü kadın, fedakardır, emektardır, cefakardır, ötesi Ana’dır. Kıymetli anaların yetiştirdikleri seçkin evlatlar sayesinde büyük başarılar elde edilmiştir. Dünya üzerinde gördüğümüz çok şey kadının eseridir.

Erkekler, kadını küçümsememeli, saygı duymalıdırlar. Çünkü,o hem seni dünya’ya getiren, hem de cennete ulaşman için var olan kutsal bir geçittir. Şems-i Tebriz’in dediği gibi kadın, bilene nefes, bilmeyene nefs’tir. Kadınları, Yaratanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verip dinlemeliyiz. Değerlerini öne çıkarmalarına, çok daha aydın, çok daha feyizli, çok daha bilgili olmalarına yardımcı olmalıyız.
Erkeklerin öfkesi kanun hükmünde kararname olmamalıdır. Bu önemli bir detaydır. Kadınların kalbi kırılmamalı, özenli olmalı, susarak gitmesine neden olunmamalıdır. Erkekler, bir kaç kelimeyle, bir kaç cümleyle, bir bakışla, bir nefes alışıyla anlamalıdırlar kadınları. Yakınında olmanın hakkını verebilmelidirler.
Erkekler, anlamalıdırlar ki; bir kadının acılara tahammül çizgisini hayal bile etmek mümkün değildir. Şiddet gören kadın sabır barındırır teninde, canında,ruhunda. Ondan geriye kalan her şey derinlerinde kanayan yarasıdır. Eğer erkekler, kadının gündüzünü, gecesini zindan eder, günden güne ilgi ve alakasını tüketirlerse "istemiyorum" sözünü duyabilirler.
Kadınlar yeryüzünde birer çiçektirler. Erkeklerin;"Kadın Ülkesi" olmalıdır. Dünyasını güzelleştiren kadını sevmeli, önemli olan ise, çiçek alan değil, çiçeğe yaklaşır gibi narin ve nazik davranan erkek olmalıdırlar. Kadına hoşgörü göstermeliler bu aynı zamanda insanlığında bir parçasıdır. Hepimizin hataları ve
eksiklikleri vardır; karşılıklı olarak hata ve eksiklikler bağışlanmalıdır.
Erkekler, kadını koşulsuz, kuralsız, hiç beklentisiz olduğu gibi kabul etmeli ve “hakkın ödenmez, iyi ki varsın" diyebilmelidirler. Erkeğin kadına verebileceği ceza, bozmadığı efendiliği ve günlük değil ömürlük sevgisi olmalıdır.
Son söz olarak diyorum ki; hayatımız seçtiğimiz kadındır...