SENSİZLİK

• 8 Mart 2013 Cuma 01:44:07

Sensizlik bir ok gibi saplanıyor yüreğime. Görüyorum duyuyorum ama konuşamıyorum. Konuşan sadece gözlerim onlar gülüyor ben ağlıyorum İçim kan ağlarken yüzüm gülüyor biliyorum ki gülüşüm herkese karşı en güçlü zırhım.Her gün her saniye o zırhı üzerime giyip geziyorum beynim ayık yüreğim kör kütük sarhoş yalpalayarak yürüyorum sokaklarda nereye gittiğimi bilemeden yolumu bulamadan.avazım çıktığı kadar bağırıp dökmek istiyorum gözyaşlarımı denize beni sana getirsinler diye.Yağmur yağsın istiyorum bir sel olup yüreğine akmak için. Kar olup düşmek istiyorum yüreğinin en derin yerlerine. Rotasını şaşırmış bir gemi gibiyim sevda denizlerinde. Yüreğimi Ateş gibi yakan sevdan her geçen gün her saniye daha da büyüyor içimde.Engel olamıyorum geçip giden zamana.karşı koyamıyorum içimdeki aşka.unutmak istiyorum,Yüreğimden söküp atmak istiyorum ama yapamıyorum.Her baktığım göz,Her duyduğum ses seni getiriyor bana.rüzgar delicesine özlediğim kokunu getiriyor bana ..Sen yoksun ellerin yok gözlerin yok ölürcesine kaybolduğum.sensiz geçen her gün her gece her saat kayboluyorum sevda okyanusunun
derinliklerinde. Tıpkı gözlerinde kaybolduğum gibi. Öyle özlüyorum ki seni. Ama dünya dönüyor zaman geçiyor hayat devam ediyor ve ben sensiz devam ediyorum yarım kalan hayatıma.sen orda gününü gün ederken ben burada acı çekiyorum.ama sen bunu anlayamazsın.sen beni anlayamazsın.içimin yangın yeri gibi nasıl yandığını,kalbimin derinliklerinde yaşattığım sevgiyi.sen sevmek nedir bilir misin.birini deli gibi sevip onun için acı çekerken onun bir başkasıyla seni aldattığını bilmenin insanın içinde açtığı yarayı.sen hiç aşık oldun mu.gecelerce uykusuz kalıp sabahlara kadar ağladın mı.işte geldi gelecek diye umutla beklerken bütün hayallerin yıkıldı mı.sen gününü gün ederken benim yaşadığım duyguları,Acıları yaşadın mı hiç? Eğer acı çekmekse sevmek ben zaten en başından acı çekiyorum hem de sevilmediğimi bildiğim Ölüme yaklaştığımı bildiğim halde.Ölüm diyorum çünkü sensiz geçen her gün ölmekten beter ediyor beni.Kahroluyorum seni göremeyince.Her şeyi göze alıp delicesine sevdiğimi bildiğin halde bütün dünyamın başıma yıkıldığını düşündüğüm her an..öğrendim ki insanın canını en çok sevdiği acıtırmış . senin yaptığın gibi.ama hayat acı çekip küsmek için çok kısa sevdiğim.nerde o ilk tanıştığımız günler yüreğimize düşen ilk cemreler hala var mı onlar bilmiyorum hala var mı içinde o aşk .hala yüreğin yanıyor mu benim için.her gün için için kahrolup acı çekiyor musun benim gibi.ama sen acı çekme bunun için çok erken sen mutlu ol sevdiğim acılar bende kalsın.ben senin yerine de çekerim acıları acı çekmeye alışık yüreğim biraz da senin için yanmış çok mu?.içim yanıyor yüreğim kanıyor seni düşündükçe derin yaralar açılıyor yüreğimde biliyorum ki bunun ilacı sende.şimdi yanında olmak ellerini tutup gözlerine doyasıya bakmak varken ben seni sensiz yaşıyorum. Aşk dedikleri bu olsa gerek. İnsanı yakıp küle çeviren sevgiyle özlemle hasretle beslenen kaynağında acı çekmek olan. Bazen acı bazen sevgiyle yoğrulup yüreklerde bir kor gibi yanan ama dermanı olmayan amansız bir hastalık benimkisi. Ya bu hastalıktan öleceğim ya da derdime deva bulacağım günü bekleyeceğim. bazen sabahlara kadar içip sarhoş olmak,Sesim kısılana kadar bağırıp içimi dökmek ,bir köşeye çekilip içimdeki zehir akana kadar ağlamak istiyorum.ama ne sarhoşluk ne ağlamak seni bana getirmeyecek . Uyuyacağım uyanacağım ve devam edeceğim yarım kalan hayatıma ve bütün bunlar seni bana getirmeyecek.Saçmalıyorum biliyorum hem de çok.Fakat acım o kadar yoğun yaram bu kadar tazeyken bütün bunları yaşamak ne kadar zordur bilirimsin. Ama nereden bileceksin ki sen sevmeyi bilmezsin ki.O taş kalbin sevgisiz kalmış yüreğin nerden bilebilir ki sevenin acısını.bendeki de soru işte hem de hiç anlamayacak olan birine.uyuyacağım uyanacağım ve her şey eskisi gibi olacak hayat devam edecek kaldığı yerden. ne bunlar ne sevgi,ne aşk,ne de içimdeki özlem seni bana getirecek.çünkü biliyorum ki artık benim için çarpmayan kalbin bir daha geri gelmeyecek.. ben kalakalacağım içimdeki sensizlikle. Of ne zor bir duygudur bu böyle.anlatması zor,yaşanması zor,kelimelere sığamayacak kadar derin.hani şairin bir sözü var ya çok sevdiğim o söz:’görüyorum,duyuyorum,konuşuyorum ama anlatamıyorum.’ Kelimelere sığdıramıyorum bunu. Öyle özledim ki Seni, Sesini, Kokunu doyasıya içime çekmeyi, Kaybolduğum gözlerini. Sana ait olan her şeyi öyle özledim ki. Anlatması, yaşaması çok zor. Sadece yaşayan bilir bunun acısını. Seni doyasıya sevip saçlarının kokusunu duyamadan yaşamayı, Sesini duyamayıp yüzünü göremeden hayata devam etmeyi. Nedir bu içimdeki. Öfke mi?kızgınlık mı?nefret mi?
Nedir bun yaşananlar aşk mı sevda mı dostluk mu nedir bu adını koyamadığım duygu.içime işleyen yüreğimi sızlatan bu acı nedir yarab.