Hiç Büyük Hayallerim Olmadı Benim

• 7 Mart 2013 Perşembe 21:54:05

Benim hiç büyük hayallerim olmadı.
Tek katlı rengarenk boyalı bir evim olsun istedim hep.Kocaman bahçesi olsun orada yetişsin meyve ve sebzelerim.Su verip onları büyütmeliyim. Birde bahçenin kuytu bir yerinde bir odam olmalı, kışlıklarımı hazırlamalıyım orada.Hatta yufka bile yapmalıyım aileme..erişte makarnaları, salçamı,tarhanamı.Annemin yaptığı gibi burcu burcu kokan.

Bahçenin bir köşesinde yine rengarenk bir çocuk parkı olmalı.Hemen yanında toprakla haşır neşir olmaları için bir kum havuzu.Oynatmalıyım hatta bende oynamalıyım orada çocuklarla. Kendi sarayımızı inşaa etmeliyiz onlarla.Mutluluk olmalı bu sarayın ismi.Evimi gören çocuklar kendilerine engel olamayıp koşarak gelmeliler bahçeme, hani hansel ile gretel’in pasta ve şekerlemelerle süslenmiş evi görünce dayanamayıp gelmeleri gibi..onlara sevimlikurabiyeler yapmalıyım.yemeliler mutlulukla.Sonra arkadaş olmalılar çocuklarımla...

Neymiş 20 katlı apartmanlarda oturma isteği.Kapıyı açınca balkona çıkacak oduktan sonra ne anlamı var Yaşamanın..Kapımı açınca bahçeme varmalı yolum.Rengarenk çiçekler süslemeli yolumu koklamalıyım hepsini tek tek.Yavaş yavaş ilerlemeliyim bahçem de, meyve ağaçlarının yanına geldiğim de bir elma koparmalıyım ağaçtan,çıtır çıtır olmalı ve kurt delikleride olmalı üzerinde göz gezdire gezdire yemeliyim hemen oracıkta.Sonra park gözüme ilişmeli çocuklarımın kuşlarla düet yaptığı cıvıltıları duymalıyım ve heyecanla koşmalıyım yanlarına.Derin bir ohh çekip,kaydıraktan düşmediklerine sevinip,oturup hiçbirşey sermeden çimin üzerine, elime kitabımı alıp okumalıyım çocuklarım fon olmalı bana.Başımı kaldırıp gökyüzüne göz kırpıp güneşe,şükredip Yaradana biraz gözüm karardıktan sonra kalkmalıyım yerimden.Ve demeliyim haydi çocuklar kum havuzuna sarayımızı yapamaya.Yarış yapmalıyız iki adımlık yere ve onlar yenmeli beni malum yaşlandım artık nerede onlardaki enerji …

Islatmalıyım kumu iyice, yumuşacık olmalı bir heykeltraş edasıyla çok narin davranmalıyız ona.Varmı bir tanesini yaratmaya gücümüz öyle değilmi..Elimiz yüzümüz üztümüz başımız çamur olmalı arada kartopu misali atmalıyız birbirimize..Sonra kurumalı yüzümüzde toprak ve şikayetlenmeden hatta mutlanarak uzatıp işaret parmağımızı gülmeliyiz halimize..

Akşam olmalı sonra yorgun bir günü bitirip eve dönmeli eşim.Karşılamayız kapıda benim babam geldi diye atışarak çocuklarla..Ve beklenen olmalı bize ne aldın demeliler her zamanki gibi,daha onlar sorarken çıkmalı arkasından sevdiği şekerler..aldıkları gibi kaçmalılar yanından.Sonra sarılmalıyım ona hoş geldin canımm demeliyim hoş geldin…Kısa bir hal hatırdan sonra o çocuklarıyla oynamaya koyulmalı, bense mutfağa gidip hazırlamalıyım yemeği.Tarhana olmalı mutlaka soframda bol kekikli bayılırlar tarhanaya..

Yemeğimizi yerken iştahla o işinden biz yaptığımız yaramazlıktan bahsedip kahkahalarla anlatmalıyız günümüzü.Her zaman işten huzurlu gelmez eşim stresli olduğu zamanlarda aynı olmalı,çocuklarıyla oynarken atmalı stresini..

Ve saat uykuya 5 kala çalmalı, iyi geceler senfonisiyle, yatırmalıyım çocukları.Onlar rüyaya daldı mı çayımı demleyip eşimi alıp yanıma çıkıp çiçekli bahçeme, gecenin sessizliğini bozan cırcır böceklerinin sesiyle yudumlamalıyız çaylarımızı omuzuna koyup başımı yıldızlara bakmalıyım sonsuzluğa ve yine şükretmeliyim yaradan a…

Ben dedim ya büyük hayallerim yok diye tek eksiğim rengarenk boyalı bir ev,park, kum havuzu,meyve ağaçlarının, çiçeklerimin olduğu bir bahçe ve yufka yapabileceğim bir oda bahçemin bir köşesinde..

Gizemli (Ebruli)