EDEP-BİAT (EDEBİYAT)

• 7 Mart 2013 Perşembe 00:59:00

Kitaplara dokunmayı severim tıpkı sizler gibi. Koklamayı; en derinden sayfalarını...Her ne kadar son zamanlarda çok okumasam da. Şimdilerde edebiyat sitelerinde fink atar oldum. En güzel şiirleri, öyküleri bulma heyecanı içinde dolaşır dururum. Duygularıma bir yerinden değecek isli puslu da olsa yazılardır beni etkileyen. Şiiri sevdiğim kadar severim öyküyü. Hele öykü tadında şiir, şiir tadında öykü olursa sormayın gitsin. Düşünce yazıları da hoştur elbette. Siyasi, bilimsel veya diğerleri. Okunur, okuruz. Ama duygudur edebiyat, yahut ben öyle düşünürüm.
“Edebiyat” kelimesini severim. Edebiyat, hem duygudur hem duruştur hem de dokunuştur. Törpüler en sivri yanlarımızı, hiç acımadan köreltir. Acıtır; geçmişine gider, acıtır; sevdiğine söver, acıtır; bilmek istediğini değil, bildiğini söyler. Edebiyat edeptir. Dilde edep, halde edep. Edep, eğitimdir. Bizde eksik olan. Şiirler ezberlerdik çocukken. En duygulu haliyle okumak için çalışırdık gözlerimizi kapatarak günlerce. Yazdığımız ilk öyküde hayvanlar olurdu mutlaka. Bir Ömer Seyfettin’dik hepimiz, büyüdük Peyami Safa olduk. Divan şairleri en yakın arkadaşlarımızdı o zamanlar. Onları tanımak iltifat sebebiydi en onurlusundan. Yarışmalar yapardık okunası Fuzuli’yi , Nabi’yi…

“Sakın terk–i edepten, kuy–i mahbub–ı Huda’dır bu

Nazargâh–ı ilahidir, Makam–ı Mustafa’dır bu”

Edebe namzet dizeler yer etmiştir hafızamızda. Sakınırız , umursamaz değilizdir artık. Vurdum duymaz olamayız biz. Vurursak duyarız, düşürürsek kaldırırız.
Her şiir bir ruhla tanışmaktır, her ruh mana barındırmaktır. Kelimeler aynı olsa da hayata can katan başka ruhlar yansıtmaktır. Öykülerin hepsinde yerimi alırım fevrice. Yaşanmışlığın örülmüş tuğlalarıdır onlar, sığınırım karda, boranda, tipide.
Dedemden dinledim ilk masallarımı. Tahsili yoktu hani. Her masalında açıldı ufkumda bir pencere. Düşünüyorum da o pencerelerden niye bakmayız, niye baktırmayız. Bu ihanet değil midir ceddimize. Onun dizinden aldığım sıcaklık nerede?
“Edebiyat” kelimesini severim. Edebiyat, hem duygudur hem duruştur hem de dokunuştur. Elimde hamur var ekmek yapılmayı bekleyen. Yoğurmaya çalışıyorum onları edeplen. En nefis kokularını duyun isterim. Şiire aşık, öyküye aşık minik yürekler yetiştirmek isterim Allahın izniyle. Edebiyat “edep”tir. Edep “eğitim”dir. Kıymetli hazinelerimden biri de EDEBİYAT DEFTERİM’dir.