Şiirime yaptığınız yorum beni taa buralara kadar getirdi.Bu yazınıza yorum yapmadan geçmek istemedim.
"İyi dostu olanın aynaya gereksinimi yoktur" demiş Mevlâna..Bu kadar önemli işte dost insana ve bu kadar da gerekli kendini tanıyabilmesi adına.Sadece onun yanında kendin olabiliyorsan O dosttur insana.
Dost kazanmak ve de kazanınca da tüketmemek dileklerimle.
Yazının teması güzeldi ve de anlatım çok akıcıydı.(Büyük harfle yazılmış olması okumayı zorlaştırdı desem nacizane.)

yazınızı okuyunca,selcuk karagöz bi yazısı aklıma geldi paylaşmak isterim sizinle...

"Bu hızlı kent hayatı dostluk duygusunu aklımızdan aldı, yüreğimizden çaldı. Dostluklar nasıl oluşuyor unuttuk... Dost biriktirmeyi içimizde kaç kişi deniyor?

İnsan, biriktiren yaratık... Şan şöhret biriktiriyor... Süper zenginse boğazda villa biriktiriyor. Tablo biriktiriyor. Repoda para, kasalarda naftalin kokulu döviz, antika biriktiriyor. Gençse plak, kaset, cd biriktiriyor. Yorgun bir ihtiyarsa namaz niyaz biriktiriyor. Bazıları da antika lâmbalar, cam şişeler, eski koltuklar, tespihler, tombaklar biriktiriyor. Alimse kitap biriktiriyor; cahilse kin biriktiriyor...

Evet, kabul ediyorum, insan birçok kişiyle beraber mükemmel dost olamaz, tıpkı aynı zamanda birçok kişiye âşık olamayacağı gibi... Fakat cinnete düştük. Dost biriktirmeyi unuttuk. İyi halt ettik... "

tebrikler ve teşekkürler anlamlı yazınız için...

Dost edinmek kolay değil günümüzde, maddi çıkara dayalı dostluklar ne yazık ki...
Rabbim iyilerle karşılaştırsın