HAYAT İNSANIN EFENDİSİDİR

• 6 Mart 2013 Çarşamba 20:56:18

İhsan Turhan diyor ki;

Doğmak, öğrenmek değildir.
İnsanın kendi isteği dışında gelişen eylemlerden birisidir sadece!

Sonrasında başlar, insanın öğrenmesi.
Önce hayatta kalmak için yemek yemeyi öğrenir,
Sonra yürüyebilmek için adım atmayı,
Sonra da tez zamanda hedefine varabilmek için koşmayı...

Mesela büyümek öğrenilmez ama büyüdükçe öğrenir insan,
Büyümenin aslında kötü bir şey olduğunu…
Büyüdükçe konuşmayı öğrenir, konuşup insanlarla tanışmayı…
Sonra tanıştıklarını sevmeyi ya da sevmemeyi…
Nihayet birini herkesten çok sevmeyi yani âşık olmayı öğrenir…

Sonra öyle şeyler öğrenir ki pişman olur öğrendiğine.
“Keşke öğrenmeseydim” der, der ama
Öğrendiği bir kere girmiştir aklına ve hayatına…

Ne mi öğrenir?

Mesela kimisi
“Canını en çok yakanın, en çok sevdikleri olacağını,
Bi gün herkesin gidebileceğini, terk edilmeyi öğrenir… ”

Kimisi de tam tersini
“Yani, en çok sevdiklerinin bile canını yakabileceğini, gitmek istemese bile
gitmesi gerekebileceğini, canı yana yana terk etmeyi öğrenir, hem de en çok sevdiklerini..!”

Yani herkes konumuna ve yaşadıklarına göre öğrenir bazı şeyleri.
İnsan öğrendikçe, öğrendikleri canını acıttıkça kızar, küser hayata…
Ve bu yüzden insanların “Keşke hiç büyümeseydim” demeyeni yok gibidir bu hayatta…

Bazen öyle kızar, öyle küser ki,
Öğrenmekten vazgeçer aklınca.
Yemin eder defalarca,
“Bir daha öğrenmeyeceğim,
Bir daha inanmayacağım, güvenmeyeceğim,
Bir daha sevmeyeceğim,
Bir daha sokulmayacağım kimseye,
Bundan sonra yalnızlığımla başbaşa yaşayacağım” diye…
İnsan yemin eder ama
Hayat, ne kalanı umursar ne gideni ne geleni.
Ne dününe bakar insanın ne gününe ne yeminine ne acısına.
Ne mevki umurundadır ne şan ne de şöhret…
Velhasıl kelam,
İnsan istese de istemese de öğrenmeye, hayat da öğretmeye devam edecektir ilelebet,

Çünkü
Emekli olmayan tek öğretmen hayatın ta kendisidir.
İnsan hayata hükmettiğini sansa da, hayat insanın efendisidir!

İHSAN TURHAN _ 6 MART 2013 ÇARŞAMBA