Ah Nurten Ah...

• 6 Mart 2013 Çarşamba 14:35:25

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

O,Nurten var ya!o,Nurten benim başımın tatlı belası..

Nurten ’i tanıdığımda yirmi üç yaşında,Ortaokulu dışarıdan bitirme sınavları ile uğraşıyordu.Babası okutmamış "Kız evladı okuyup da ne yapacak"zihniyetinde olan bir insan.
Nurten Bitirme sınavlarına babasından gizli olarak girdi.Ortaokul bitirdi.Sonra Liseyi de dışarıdan bitirdi.Açık öğretim İşletme bölümüne kaydını yaptırdı..Onu bitirdi mi bilmiyorum.Kendisine çok iyi bir iş buldu çalışmaya başladı.O sınavlara hazırlanırken sürekli bizim evde ders çalıştı.Ben,eşim.ve bir çok öğretmen arkadaşım ona ders konusunda yardımcı olduk.Şimdi ise Nurten babasının gurur kaynağı.

Nurten ’ in ailesi çok fakir.İki abisi inşaat işçisi,eşinden boşanmış bir ablası ve ablasının kızı,anne ve babası var.Nurten onlar için saçını süpürge yapıyor.Abileri iş bulduklarında çalışıyor.Düzenli bir gelirleri yok.Babası da inşaat işçisi artık yaşlandı çalışamıyor.

Her ailede bir fert kendini diğer fertler için feda eder ya!Nurten kendisini aile fertlerine adadı.Özellikle de yeğen ve kuzenlerine onların bütün eğitim yükünü üstlendi.Yedi tane çocuk Nurten sayesinde okudu iş buldu çalışmaya başladı ve evlendiler.

Elbette her evlenen,borç batağı içinde yüzüyor.Kolay değil bizim memlekette karı koca çalışsalar bile maddi olarak şükür demek kesinlikle mümkün değil.Helede asgari ücretin ne kadar olduğunu düşündüğümüzde.Ev kirası,doğal gaz,elektrik,su,telefon faturaları zaten bir maaşı götürüyor,çoğu zamanda yetmiyor zaten.Yeğenlerinin hiç biri Nurten’e ekonomik olarak yardımcı olamıyor.

Nurten ekonomik krizlerin içinde olduğu bir gün bana "Abla,bıktım artık her gün arpacık yemeği yemekten " dedi.Ben yeni bir yemek tarifi öğreneceğimin sevinçi içinde.."Bana tarifini ver,ben arpacıkla pilav ve çorba yapılıyor biliyordum,yemeği de oluyormuş demek"deyince..Nurten bana çok kızdı."Abla,yokluktan yapıyoruz.Bütün gelirim banka borçlarına gidiyor.Annem arpacığı sulu bırakıyor.Ekmeğimizi banıp yiyoruz.Bıktım abla şu fakirlikten bıktım."Dedi..Gerçekten de işte o anda çok utandım.Bende ona kızdım."Bu çocukları sen doğurmadın .Onların annesi ve babası var.Onların eğitim masraflarını üstlendin,okuttun sonrada onları evlendirdin.Şimdi herkes kendi yaşantısı içinde mutlu.
Söyle bana! sen, kendin için ne yaptın bu güne kadar.Yaşın kırk Evlenmedin,onlarla uğraşırken kendini unuttun.Yeter artık,biraz da kendini düşün"dediğimde "gözleri doldu.
"Haklısın abla,ben kendim için hiç bir şey yapmadım."Dedi

Nurten ’ in bu uzun sıkıntılı anlarında her zaman elimden geldiğince maddi ve manevi ona destek oldum.Gün geldi yüz lira verdim.Gün geldi,üç aylık maaşımın tamamını verdim.Keşke daha çok olsaydı daha çok verebilseydim.Nurten en büyük acıyı trafik kazasında kaybettiği yeğinin ölümü ile yaşadı.Nurten’in kredi kartlarından birini yeğeni kullanıyordu.Ölüm acısına birde üzerine kalan çok yüklü bir borç eklendi.Üç yıldır o borçları kapamak için uğraşıyor,çok az bir gelirinin olmasına rağmen.Bana"Abime,oğlunun borçlarını öde diyemem,zaten evladını kaybetmenin üzüntüsünü yaşıyorlar.."dediğinde sustum.Ne diyebilirdim ki...

Nurten akşam beni aradı.Benden para istedi.Para isterken utanıyordu.Ben anladım,çok zor durumda kalmasa kesinlikle para istemez."Nurten, ben kızımın yanındayım.Eşimi ararım o sana para verir." dedim."Senin kocandan da utanıyorum artık.Yine bana kızacak,yeter artık yaptığın fedakarlık diyecek.." "Haksız mı öyle demekte?"dediğimde uzun bir süre sustu.O suskunluğunun içinde neler olduğunu anlamak onu çok iyi tanıyan benim için zor değildi.Eşim bu gün sabah Nurten’in istediği parayı götürüp verdi.Laf söyledi mi? bilmiyorum.

Az önce Nurten ’ in annesi aradı beni,seksen yaşında hastalıklarla uğraşan bir yaşlı anne.
Bana zor durumda her zaman yanlarında olduğum için defalarca minnet duygularını anlattı.
"Nurten kaç gündür gülmüyordu kızım.Ben onu öyle görünce kahroluyordum.Biliyorsun bizim evi o bakıyor..Onu üzgün görmeye dayanamıyorum.Allah istediğin her şeyi gönlüne göre vermesi için duacıyım kızım.Allah senden razı olsun."Bana telefon etmese idi daha iyi olacaktı.Çünkü ona ne diyeceğimi bilemedim.Sadece "Keşke param çok olsa da Nurten ’ in bütün borçlarını kapayabilsem annem."Dedim.

Ben bugün Nurten ’ i değil;yaşlı annem yaşındaki bir anneyi mutlu etmenin sevincini yaşıyorum.Çünkü bende anneyim.Evlatlar üzüldüğünde annelerin daha çok üzüldüğünü bilirim.