son kez...

• 15 Mart 2008 Cumartesi 23:35:17

yine aynı seyi yaptım ama inan artık kendimi bunun icin suclu hissetmiyorum..sana ait olanları karıstırdım okudum..her okudugumda yeni seyler ögrendim ve
senden tiksindim..kendimden daha cok..sadece sana dair değildi elbet ogrendıklerım..dost bildiklerimde vardı satırların arasında..yüzünü sadece birkac kez gördügüm orospular..piyasaya yeni düsmüs mallar.. artık yuzumun burusmasına ve mıdemın kalkmasına neden olan bir avuc zavallı..aslında yoktular seninle varoldular..belkide ben farkında deıldım senınle gerceklerını sundular..patikanı izlediler,masallarını dinlediler bataklıgına vardılar..onlara davetkar ve cüretkar davrandın..cazip geldi onlara da oyunlar,zevkler ve herkesin icindeki dısa vurulmayı bekleyen sehvetler..beraberce biraz ot cektınız ,saatlerce sevistiniz..sandınız ki ben derin uykudaydım..aslında sadece sevgiden gözlerimi kapatıp yüregimi acmıstım..haklısınız size göre saftım..sadece bir kac harfin yanyana durusuydu uyusturucu..izledigim filmlerin 10 saniyelik görüntüleriydi sevismek..hayat henuz yenı baslamıstı 9-8lik roman havasını calmaya ve ben sadece dinlerdim oynamadan..araya sesler karısırdı cogu zaman seni anlatan.. kendımı rıtme kaptırırdım bilerek..zamanla ritme eslik etmek yetmedi oynamaya basladım..katlanmak zorlasıyordu pisliklerini kabullenemeyerek el cırpmak..oynadıkca yakınlastık beraberce girdaplara kapıldık ve dipteki aynı bataklıga bu sefer benle vardın..gecmısın olmadıgını gelecegınse bizim ellerımızde oldugunu sandım..bataklıgı bahceye donusturebılıcegıme ınandım..nereden bilirdim ki bende üstünde tepınmek ıstedıklerındenmısım..nereden bılırdım kı aynı anda bırden fazla inleme sesi cıkarabılırmıssın..cıcekler ekmeye calıstım farkedıldıkce terketıldım aldatıldım..yalnızlıga alısmak zordur..zorluklara katlanamayınca yalvarılan oldum affeden oldum..kac kez hemde..fakat ne sen once damarlarına ardından kasıklarına zevk doldurmaktan vazgectın ne de ben affetmekten sözde şehvetlerıne ortak olmaktan...inlettikce inledim,inledikce inlettin...sanıyordum ki ben o ask filmlerine sırtımı vererek sevmeden tutku olmaz,tutkusuz da sevismek ..ne zamanki artık sıkıldık ne zamanki monotonlastı sevismeler ne zamanki yataktan kovuldum ne zamanki kavgalar arttı ne zamanki sarılmalar sırtın sıvazlanmasıyla son buldu ne zamanki orospular gözüme battı batırıldı.... ah ne zamanlardı onlar....farkındalıksız acılarla kavrulduğum hayallerimi yorgan yapıp sarıldığım..kazınmıyor sımdı hafızamdan o zamanlar ve nefret zamanla yerini bir beyin katliamına bırakıyor..beyin kişiyi katlediyor sahibiyle..kalp yerini sevgisizlige ve inancsızlıga..ruh ise ıntıhara yelteniyor ve cakılmdan yere boslukta ölümü bekliyor..hayaller coktan yitti acılarda öle.. umarsızlık sardı her yanı herkese aynı tepkiyi gösteriyor..a)b)c)d)e) hangisi dogru hangisi yanlıs?dogrular yanlısları da dogru kılar mı yoksa yanlıslar dogrularımı götürür?ya da coktan mı secmemeli? sectiklerimiz yaptıklatırımızı affedermi? pişmanlıklar kabullenilebilirmi baska tarafından hayatı paylasmak adına? ben kendi pismanlıklarımla yasamayı ogrendım ılk defa bugun..pekı bı baskası onlarla yasayabılırmı? ben kendımı affedemezken onun ayaklarına kapansam benı o beni affedebilirmi? ben basımı ellerımın arasına almısken ve ellerımıde bacaklarımın arasına gommerek, bacaklarım arasında yasananları düsünürken aglarken lanet ederken o beni affedebilirmi? herseyi dürüstce anlatsam,unutmamı beklememesini istesem ama pismansam aglıyorsam sarılırmı bana? terketmez mi beni? terkedermi ya da bunu düsünmem gerekirmi? sorularıma cevap arıyorum ama bulamıyorum..eskızı kalmıs gecmısın,artık alısmaya calıstıgım hala taze acılarımın ve yenı terkedılıslerımın ıcınde boguluorum..yarattıgımız denizlerde boguluyorum sımdi ben..barajlar kursamda nafile artık arıtamıyorum sularımı ben...uzanan yardım ellerini tutmayada cesaretim yok artık üstelik..dilegimi ve nefesimi tuttum cigerlerimin tükeneceği zamanı bekliyorum..seninle beraber basladıgım sigarayı terkettim seni de terkettigim gün...cigerlerime oksijeni sonuna kadar cektim ve tekrar alıstırdım onları özgürlüğe..biliyorum zamanım uzun ama sanırım cigerlerim buna yetebilicek gücte artık..dilegimde kendı umutlarına tuttundu, bana yenı umutlar dogurmayı bekler....