Her güzel şeyin bir sonu vardı Rose, sende çok güzeldin bir zamanlar. Yağmur sesinde izlerken seni gök kuşağı açardı gözlerimde renk renk seni severdim bir kez daha ve bir kez daha.

Güzeldi Rose, geceye öp kala seni düşünmek. Nefesini ensemde hisseder gibi uyumak sabaha. Ve uyanmak senli sabahlara delicesine.

Senden gelen herşey güzeldi de bu ayrılık güzel değildi, kötülük barındırıyordu acı kokuyordu gelişi, yedi harfli bir deprem gibiydi alt üst etti bizi enkaz olduk yok olduk nokta olduk kaybolduk...

...

Hiç haketmediğin harflere sığdırmıştım seni Rose ve hiç değmeyecek kadar seviyorumlu lügatlarda adını söylemiştim kaç kez,

Sonra ne harf kaldı alfabede seni anlatacak ne de seni sevebilecek bir sen kaldı. Sayısız intiharlara meyilli gözlerin ve gitmeyi anlamlı kılan sözüm, özüm ve dualarım kaldı gelişine.

Rose, buralar bazen gece, bazen karanlık ve bazen de yokluk oldu senden sonra, gözlerimin kıyısında göz yaşartıcı bir telaş, kulaklarımda hazana vuran bir ayrılık şarkısı ve ellerimde ucu yanık yarım bir cansız fotoğraf, gülümsüyoruz mutluyuz ve sarılmışız. Seninle olan her şey güzeldi de bir fotoğrafa düşüp öyle kalmak güzel olmadı Rose.

Gönlümden düşen birkaç cümle eşliğinde yağmur yağıyor bu şehre ve ben dudaklarından öpmeyi yağmura bıraktım bu gece, hisset Rose, hisset ve kahrol.


Erkan İpek | Geceye Öp Kala Rose’ye Mektuplar