VARLIĞINDA YOK OLMA DÜSTURUNDAYIM

• 4 Mart 2013 Pazartesi 12:51:02

Nefesinde keskinleşen ve ar edilmiş dilden savurduğun bir kelâma inat nakşedilmiş hisli bir yazının, tevazuu boyutunda olmadığına bir kanıt,
‘’Dilin, yalnız sen esiri misin ki her sözün ardından tövbelere gark oluyorsun?’’
Ey günlerin aylara ayların yıllara geçişinde benliğimi taşlara vurmayı kendine düstur eden ağyar, bilmeni istediğim kadar görmeni sağlayacağım bir narı üfürme şerefindeyim. Lakin senin ehemmiyetsiz duruşunda kanıma dokunan birkaç noktayı şahsımdan öte duygularda beslediğin sürgün edilmiş nasipsiz kelimelerinin söze geçiş evresinin sakatlığına bağlarım…
Ağır aksak duygu selimde senden bana miras, sevdamı darağacında görme mutluluğunu hissettirmen oldu.
Ben, seni kara gecelerde kıvırcık saçlarının ak teninle hemhal oluşunu canım pahasına can çekişirken sayıklarken gözlerin nerede konakladı ki bakmaya duçar olursun?
Hangi kâbus dolu geceler seni benden almaya gelirken hırsını benden çıkarmadın ki? Vefayı anlamamak senin ruhunda bir hezimet değil vefayı katletmek yaşamında bir hizmet olmasaydı günlere sövmez inadı övmez dizlerini dövmezdin.
Zamansız duygularımı mahvettin demeye dilim varmazken ruhumu zorla hesaba gelmez işkencelerle sınadın ya buna ağlar buna yanarım. Çaresizliğim kâinata bir misal niteliğinde olmasaydı kendimi bilişim nelere gebe kalmazdı bilemezsin. Bilmeyene ve duymayana bu ihtar beni sana anlatır mı bilemem.
Bu sevda sınavında hadsiz hatalarına kefil olası bu yürek senden geçer sanırdın sabırsız günlerde sahipsiz yerlerde şahitsiz dillerle. Senden bir parça dileğim var dediğimde imanımı sorguladın fikrimi karaladın benliğimi yaraladın yollarımı araladın kelimelere sığmaz gaddarlıkla. Bu aşkın bitişinde yaptığın planları ben hangi yaralı kalple karşıladım akıl edemezsin. Senin akıl almaz niyetindeki akla gelmez baskılarına bir kelamla siper eyledim. Birçok yolla çözüm eyledim bilir misin?
Ey vefaya hasret ağyar,
Ayrı yolları kör düğümlerle bağlayan,
Aramızdaki uçurumlarda çağlayan,
Kahrolası bakışları dağlayan,
Gözlerinin ışığında yok olup ağlayan,
Edep ile önünde hatta dizinin dibinde dilindeki yavan kelimelerin sahibi bu fakir bil ki;
Varlığında yok olma düsturundadır….