Aşk kıvılcımı bir anda yürek yangınını tutuşturdu.Şimşekler çakarken mehtabın gizemli gecesinde ...seni düşünüyordum.Bir bahar akşamıydı.Seni gece gözlerini düşünüyordum..Kavuniçi , kırmızı güllerin kokusunda...bir mayıs akşamıydı...Zaman ah... nasılda harcadın bizi... saçlarını okşar gibi, kadifemsi bir kırmızı gülü okşadım parmaklarımla o gece... bir an gözlerin geldi aklıma...gözyaşlarım inci taneleri gibi göğsümden süzülerek toprağa döküldü...Aşk tohumunu yeşertti yüreğimde.feleğe yine sitem ettim.
-Güller neden kurur anlatamam.dedim.Felek cevap verdi:
-Güller kurusa da ne olur, Aşk yürekte ebedi durur,
-Güller kurusa da ne olur? Bir başka bahar da yeniden olur;

Aklım senin hasretinle gidip gelmekte,
Yüreğim Aşkın ateşiyle Ah erimekte,
Sensiz saraylar neye yarar ki yar,
Ölüm seninle kadife bir çiçektir tenimde


mısralar senin büyülü gözlerinle hep dans eder seninle ey sevgili...
Gül gibi kokan teninde sen mi gülsün yoksa gül mü seninle,
Bahçıvan dikenleri kesme gül gibi taşırım yari yüreğimde
Ey sevgili gül nerde sin bilmem ki nerde?
Gel yak yine Aşk ateşini ;
Yüreğin serecamın da ak bir güvercin konar yar yüreğinde, Belki beni düşünde görürsün de hatırlarsın sen yine,
sana bir gül gönderiyorum yakala tut ellerinle;
Mısralarım da her gece böyle seni anarım yar nerdesin nerde...?