[ Bana göre değildi, hatır için yanlışa doğru demek.Arkadaşımdı o...Kaç fincan kahve içmiştik,40 yıl neydi ki! Mutlu görünen bir yuvası vardı,san ki her şey yolunda gibiydi. Bir çok kişinin hayalini kurduğu her şeye sahipti.Meğer tek eksiği "AŞK" mış,hayatında ki bu boşluğu dolduran biri varmış....Hiç aklımdan çıkmıyor, anlatırken o surat ifadesi.Utangaç bir tavırla, ben birine aşık oldum ve o da beni seviyor galiba diyerek başladı anlatmaya;İnternette tanıştık,bilirsin işte...Böyle bir şey yaşayacağım aklıma bile gelmezdi ama kendimi çok yalnız hissediyordum,mutsuzdum.Neyse ki (.........) vardı.Henüz görmemiş olsam da sesini duymak bana iyi geliyordu,hatta eşimle paylaşamadığım bir çok şeyi onunla paylaşa biliyordum.....Bu yaşadıklarının sonu yok ki demek istesemde,gözlerindeki o mutluluk susmama yetiyordu....Sus dedim kendime sus,belli ki kalbi kırık ve sevgiye,aç sonu yok ama gittiği yere kadar gitsin.Yanlışsa yanlış,ayrılık günü geldiğinde canı çok yanacak olsa da,kalbi"AŞK"tan çarpsın biraz,o bunu hakediyordu.Ve ben ilk defa doğru olmayan bir şeye sustum.....