BİR ÖMÜR BÜYÜMEKLE GEÇTİ

• 3 Mart 2013 Pazar 00:34:57

02.03.2013/Kayseri
gece:23:08


BİR ÖMÜR BÜYÜMEKLE GEÇTİ !!!!

Hani derler ya, yaşanan acılar ve hüzünler büyütür,olgunlaştırır insanı diye...Bu ne bitmeyen bir büyüme imiş elli dört yaşıma geldim ,hala büyümeye devam ediyorum..Ne acılar,ne de hüzünler bitmiyor hayatımda...Ben mi büyümeyi beceremiyorum yoksa hayat mı böyle olmasını istiyor,anlamadım..Bu ne zalimce bir hayat..İsyan ediyorum artık sana..Yeter ,büyüdüm..Bitsin artık acılar,hüzünler..Gelmişim kaç yaşına..Önümde daha yaşanacak ne kadar zamanım kaldı ...bilmiyorum..Hatta yarına ne olacak onu da bilmiyorum...Eğer bir yudum mutluluk yaşıcaksam ,bunu ne zaman yaşayacağım..hatta yaşamama hayat izin verecek mi..onu da bilmiyorum..HAYAT ÖYLE BELİRSİZ VE ANLAMSIZ Kİ....Öyle kimsesizim ki...öyle kırgınım hayata..Anlaşılan ben ömrümün sonuna kadar bu gidişle büyümeye devam edeceğim..
Hayatım ne zaman anlam kazanacak..kalbimde kırılanlar ne zaman iyileşecek..İçimdeki yangın ne zaman sönecek hiç bilmiyorum...Bitmeyen geceler ve olmayan sabahlara daha ne kadar zaman dayanabileceğim..Sabahlara kadar akan gözyaşlarım ne zaman duracak bilmiyorum...Bulutlar sarmış duygularımı,o kadar şiddetli ki,kalbimde esen fırtınalar içimde elli dört yılın biriktirdiği ne varsa önüne katıp götürüyor...Sanki o fırtınayla bu güne kadar yaşadıklarım yok oluyor...
İçimde tükenmişlik,yorgunluk ve bir yangının küllerinden başka bir şey bırakmadı...Ey hayat !!! Artık insafa gel,acı bana...büyüdüğüm yeter artık..daha fazla büyümek istemiyorum..O kadar yorgunum ki...
Ne çocukluğumu ,ne de gençliğimi yaşadım..Çileli geçen bir ömrün kurbanıyım..Bu nasıl bir hayat,böyle bir yaşamı reva gördün bana...Mutluluk bu kadar uzak mı bana..Gelmişim hayatımın sonbaharına..Ne zaman yağmurlarda ıslanırken,mutluluktan ağlayacağım...Ne zaman hüzünlerin yerini kalbimi yerinden çıkaracak bir sevgi dolduracak ve ne zaman içimdeki yangının küllerinden menekşeler açacak...fırtınada kırılan dallarım yeni sürgünler verir mi dersin...bir umut var mı hayata dair benim için...Ben aslında büyürken sürgüne gitmiş hayatımı geri istiyorum..İçimde yanan ihanetin ve ayrılığın acısını ,yüreğimde akan hüzün nehirleriyle söndürmek ve yaşanan acı anılardan kurtulmak istiyorum...Zaman her şeyin ilacı derler ya..Hani nerde o her derde deva ilaç olan zaman...zaman hep aleyhime işledi..ömrüm bahar iken güz oldu..Kış kapımı ha çaldı ha çalacak..ben hala mutluluk bekliyorum...Geç gelen adalet ,adalet değildir sözüne ithafen,gelecekse eğer mutluluk,geç gelen mutluluk mutluluk değildir benim için..Bir ömür daha böylesine pervasız acılarla heba olup gidecek ...ne anladım böyle yaşamaktan..Hayat bir hiç olarak yaşanıp bitecek mi..bunları düşündükçe dayanamıyorum verdiği acıya...Bir ömür nasıl bir hiç olabilir...bu kadar basit mi ! Her mevsim ,bu sefer başka bir mevsim olacak hayatımda diye umut etmekten yoruldum artık..Yorgunum yıllar..çok yorgunum...ne kırılan kalbimi onarmaya,ne yeni sevdaları yaşamaya gücüm yok artık..büyümek istemiyorum..büyüdüm büyüyeceğim kadar..belki biraz erken büyüdüm..onun sancılarıdır içimi acıtan....EY HAYAT !!!Artık insaf et...acı bana...yorulan ruhumun sakinleşmesine izin ver..sadece huzur istiyorum senden...büyümek değil....

gönül beyan
emekli öğretmen