Hayy olan Allah’ın cc. kudreti ne yücedir. O cc. ezelden ebede kadar diridir. Hayattar ne varsa; hayat sahibi olmalarıyla Hayy’a işaret ederler ve âdeta Hayy’dan geldik derler.

O cc. nihayetsiz kudretiyle, varlığı yoktan var eder ve her canlıya Hayy ismiyle tecelli eder. Beşeriyet, hayvanât, nebâtât bu canlılıklarını, Allah’ın cc.Hayy isminin tecellisine borçludur. Şu halde, Hayy olan Rabb’den geldik dememizde, bir mantıksızlık yoktur.

Varlıkların en şereflisi olan insan, kendisine tecelli etmiş bu Hayy isminin, Rabb’inden geldiğini anlar ve böylelikle O’nun cc. canlı ve diri oluşunu idrak eder. Zaten Allah’ın cc. da istediği budur. Bediüzzaman’ın "her kemal ve cemal sahibi, fıtraten cemal ve kemâlini görmek ve göstermek istemesi sırrınca¹" sözünde, mutlak kemâl ve cemâl sahibi Allah’ın cc., insan üzerinde Hayy sıfatını görmek istemesi ve aynı zamanda bize de, göstermek istemesi hakikatine, ne güzel işaret ediliyor.

Hayy ile hayat bulan varlığın Hû’ya vâsıl olması kaçınılmazdır. Zira Hû olan da O’dur cc. Hayy, bir nev’i hayatın başlangıcını ve Hû ise hayatın sonunu temsil eder. Düşününüz ki bir yolculuğa çıkacaksınız. Bu yolculuk bir başlangıç noktasından ve bir varış noktasından ibarettir. Şu hayatı bir yolculuk olarak telakki edersek, Hayy bu yolculuğun başını, Hû ise bu yolculuğun sonunu ifade eder. Aslında şöyle bir hakikat çıkıyor ortaya. Hayy olan odur ve yine Hû olan O’dur… Yine Bediüzzamanın Hûve nüktesinde geçen Hûve zamirinde işaret ettiği Hû, Cenab-ı Hakk’ka cc. bakar…

Evet, nasıl ki her gelişin bir dönüşü vardır; öyleyse "İnnâ Lillahi Ve İnnâ İleyhi Raciûn²" sırrıyla yine O’na cc. döndürüleceğiz. Vesselam...


1: Risale-i Nur | Mektubat | 24. Mektup
2: Bakara Suresi/156