Ah bilseydin, bilebilseydin bendeki seni dönmeyi yine de ister miydin acaba. Kendinde bulabilir miydin, bir mrb cümlesini…
Sensizliğimle başa çıkmak kolay olmadı hiç, ne çok yandı canım biri çıksın istedim bende ki seni silsin, yapamadım sen hep benimleymiş gibiydin. Senden sonra bir başkasını sevmek kolay olmadı, balık denizi terk edip ne kadar yaşayabilirse bende o kadar yaşayabildim. Nefessiz kaldım, çığlıklarımı duymayacak kadar kör ve sağırdın. Sen sendeki acıyı gördün, okyanusun ortasında yalnızlığa mahkûm edilmiş gibiydin kurtulmak istiyor ve her ufukta görünen gemiyi kendine çekiyordun. Bende senin için ufakta gördüğün bir gemiydin. Usulca sana yaklaştım sen kurtulmayı bekleyendin bense…
Neyi görmeyi istiyorsun ki, şimdi bu dönüş niye, bahaneler oysa sana her şey bitti demiştim, artık ne canın yansın istedim ne de ben aynı yarayı kanatmak. Vazgeç gönül, git benden kaç kurtar kendini, hayaller artık yok rüya bitti anlasana. Mutluluk biz yan yana olduğumuz sürece yarım kalacak. Biz her zoru başardık seninle ama sevmeyi beceremiyoruz işte başka hayaller kurmaya başladığımız gün bitmiş ve artık seni sevsem de olmanı istemiyorum. Bana “sen benimsin, benim karım” derdin artık başkalarının hayallerindeyiz sen bir başkasına karıcım, diyeceksin ben bir başkasına kocam, anlasana o gün her şey bitti. Seni gördüğüm sana dokunduğum seni hissettiğim, öptüğüm gün her şey bitti. Rüyadan uyanma vakti geldi. Bizim için doğru olanda bu değil mi? aramızda hep bir mesafe olacak ne sen bana gelebileceksin ne ben sana bir gün seni istemediğimi söylediğimde, her şey için geç olmuş olacak bırak her şey yol yakınken bitsin. Artık mutlu olmak istiyorum, seninle olduğum beni mutlu ettiğin kadar şimdi sen yokken de mutluluğumu o bitmeyen sevincimi yaşamak istiyorum.