farazi günlük

• 14 Mart 2008 Cuma 13:21:23

Nisanın Son Öğretisi

kalbimden içeri açılmayan kapımdan, sözcükler aralandı bugun. ilk önce hafif tıklamalar duyuldu sonra cesarete geldi yoluma vuruldu. girdi içeri, hoş ışık huzmeleri yansıdı, karanlığım girye çaldı bir an, sözcükler yankılandı! ben kazınmasınıda isterdim ya emin değilim bundan belki zamanla o kelimeler sözlerim olur o kitapta ki kızın uyanışını bende yaşarım belki.
o kelimelerin ait olduğu kitap, heyecanla başladı sayfalar; ortalara doğru yoğundu;o baştaki heyecan sonunda sonuydu. o kızı kendime benzettim bazı yönlerden aynı düşler vardı kafamızda . o sağlam bir ilişki istiyordu, riskli olmayacak baktığımızda sonu şimdiden belliymiş gibi sonradan üzülmesine fırsat vermeyecek olan bu yüzden aşkı öldürmeye razı denetimini kaybetmek istemezken onun kollarına atılmayıda içerlerden bir yerlerden bastıran aynı zmanda. işte bu düşünceler benim içimdekiler hani şu hiç susmayan ben birinden hoşlandığımda her şeye bir kulp takıp beni soğutan bağlanıp kaybetmenin acısını ,yaşamanın dayanılmaz olacağını en iyisi hiç başlamamalı sinyalleri veren o içimdeki hiç susmayan. bilemiyorum o kitaptaki kız düşüncelerini bir oda da bırakıp gitti.peki ben içimi nasıl bırakacağım?