KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 781 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
İZ ...
Bir ( başka ) annenin anısı:
Mutfaktaydım öyle dalmışım ki yaptığım işe,salondan gelen sesle irkildim.Oğlumun orada oynuyor olması az çok anlatıyordu sesin sebebini aslında...
Yine top oynarken,kırmıştı bir şeyler işte...
Bu çocuk iyice azdı bu günlerde diye söylene söylene salona girdiğimde gördüğüm manzara karşısında kan beynime sıçramıştı adeta...
Annemden bana hatıra kalan vazonun yerde paramparça bir şekilde bana bakması ve benim öfkeyle oğlumun yüzüne şöyle bi osmanlı tokadı indirmem saliseler içinde olup bitmişti.
Ama nasıl bir tokat.Çocuk acıyla ve korkuyla iki metre geriye sıçramış,can havliyle eliyle yüzünü tutarak ağlamaya başlamıştı...
Annemin hatırası diye gözümden sakındığım,her gün seve okşaya tozunu aldığım vazo tuzla buz olmuştu.
Ve ben sanki annemi bir kez daha kaybetmiştim.Gözlerimden akan yaşlar aslında annemin vefatında akmayan,ertelenmiş gözyaşları gibiydi.
Annem ölmüştü...
Zavallı oğlum benim ağladığmı görünce özür üstüne özür dileyerek,kendini affettirmeye çalışıyordu:
-Anne ne olur üzülme ! Ben sana yenisini alırım.Karne harçlığımla alacağım sana söz...Özür dilerim anne,özür dilerim !
Hatıra vazonun kırılması,ve benim kırılma noktam.Oğlumun sözlerini işitmiyordum o an hiç.Hatta öfkeyle bağırmaya başladım:
-Defol odana! Kaç kere dedim evde top oynama diye sana...
Oğlum odasında ağlayarak uykuya daldığında,benim ancak aklım başıma gelmişti.
Eli yanağında uyuyan oğlumu öptüm,öptüm,öptüm...
Uyandı ve gözlerime baktı korkarak.Öfkeyle değil sevgiyle baktığımı,pişmanlıkla ağladığımı anladığında gülümseyerek konuştu:
-Üzülme anne hiç acımadı...
Görmemem için yanağını kapattığı elini yavaşça çektim.Kıpkırmızı olmuş yanağında koca koca parmaklarımın fosur fosur çizdiği resmi görünce tekrar ağlamaya başladım...
Bir vazo parçasının kırılması hiç bir yüreği böyle üzmezdi.Eşyaydı nitekim.Önemli olan yaşanılan anılardı...
Ama ben en çok sevdiğim varlığı kırmıştım.Bunu nasıl yapmıştım...
Oğlumun teselli sözleri daha da yaktı içimi:
-Anne acımıyor inan,sadece izi kaldı...
( kurgu )
YORUMLAR
Kurgu olmasına sevindim Asude Hanım.
Kurgu da olsa "çocuklardan öğreneceğimiz çok şeyler varmış" dedirtti yazınız.
Tebriklerimle...
ben bu nokta da oğlunuza olan davranışınıza üzüldüm, zavallı ne yaptığının bile farkında değil, vazo annenizi geri getirmedi değil mi? ama tokatı unutmayacak olan evladınız size sevmeyi de mi öğretmedi?..
aysemujgan tarafından 2/21/2013 11:39:31 AM zamanında düzenlenmiştir.
aysemujgan tarafından 2/21/2013 11:40:02 AM zamanında düzenlenmiştir.
aysemujgan tarafından 2/21/2013 11:40:40 AM zamanında düzenlenmiştir.
aysemujgan
aysemujgan
efendim kurguda olsa öylesine hissettirerek kaleme alınmışki ta gerçeğin kendisi gibiydi duygulandım okurken kutlarım bu değerli kalemi saygılarımla selamlar
İnsan dövünce o kadar vicdan azabı çekiyor ki kendi daha beter oluyor bunu güzel anlatmışsınız.Ben dövmeden büyüttüm çocuklarımı ama çok tepki aldım.Güzel bir yazıydı duygularınızı yaşadım okurken çocuğun acımadı demesi de daha çok üzücü olmuş.Selamlar
bunu herkes yazamaz.... bu yürek işi.....buda sende var... çok güzeldi.....saygılar
