Herkes kendi payına , yüreğine göre seviyor...

• 18 Şubat 2013 Pazartesi 22:49:07

Bir yıl daha bitiyor… Sanki, gökyüzü delindi …Yağmur çok şiddetli ,yıkanıyoruz birlikte …

Herkes kendi payına , yüreğine göre seviyor…Eğer gösteremezsen bilemezsiniz..Sevgi ırmağında buluşur gönüller benim yüreğim ora da hüzünde, sevinçte içimde …Korkular cesareti yener, kaygılar sevinci, tavırlar,endişeler de güveni…Tanımazsan yüreğini, bilemezsin nasıl sevdiğini…

Cama düşen dolu taneleri arasında düşünceler üşüşüyor zihnimde…

Zormuş!..
Senden önce yaşadıklarımla
Seninle yaşadıklarım arasında
Zorlu bir köprüymüş Aşk
Vazgeçemedim büyüsünden
Hep sevmeyi seçtim
Zorlu yolmuş meğerse;
İçine düştüğümde anladığım…

Hiç kendinizi karşınıza ,alıp düşündünüz mü? Aşk ne yapar, geldiğinde ne tepki verirsiniz? İçinize mi alır, elinizin tersiyle iter miydiniz? Ya da o bırakmaz kararı size dalar geçer mi beyninize, kalbinize?…

Gök gürlerken bin bir şimşek şakırken İçinizde yerleşen duygunun tesiri altında anlaşılmamanın üzüntüsü mü?, ya da kanınızda dolanan sevdanın derinliği mi yakar yüreğinizi?Ya da uzattığınız ele mi, uzattığınız elin tutulmaması mı sizi üzer hayata küstürür?…
Düşerken, ezilirken, boynunuzu bükerken, duvarlar üstünüze yıkılırken, yalvarırken, teselliyi sevdiğinizin tek sözüne bağlarken, bulamamanın derin sancısını yüreğinizde hissedersiniz...


Sessizlik !...
Suskunluğun diğer adı
Suskunluğun içinde barınır
Dil bağlanır, yürek diner
Ruhun yiter , gönlün yorulur
Fikirler yüzer akar geçer zamanın içinde
Oysa ;
Bilmediğin yöne yol alır sanırsın,
Ekseninde döner durursun
Sonu var her şeyin!
Son durak!
Kimine göre er, kimine göre geç!
Bekler seni, kara bağrı açık toprak!..
22/01/2013


Meğerse; ürperdiğim göğün sesinden, başımın üstünden, boşluğu saran ellerimden, kuruyan izleri kalan yaşlarımdan, acıyı gözyaşı yıkarmış, farkında olmadığımız toprağı da yüklü bulutların suları…

Ruhum bir zamanlar taşı, kumu, toprağı önüne katıp rüzgarın yelesine tutunup akan deli çılgın nehirken şimdi, suyu azalmış iz yaptığı yerden duru yalın akmakta… Arkamda, üzerinden yürüdüğüm çatlak , suyuna hasret toprağın yarıklarını doldurup, yeşerecek, filizlenecek olan tohumların yeşil büyüsü kalmakta… Artık, hızımı kesen, yoluma döşenen bentler, içimden kollar çıkan yedi yere dağıldığım her birin de yanan közlerden geçtiğim yerler de bembeyaz izlerim var.

Çekilmişim kabuğuma, yumulmuşum suskunluğuma, dalmışım göletime… Kalmışım içinde yüzen varlıklarla… Haykırışlarımdan, rüzgarın inlediği göğün bile dayanamadığı damlalarını saldığı içimde yanan ateşin dumanı kaldı avuçlarımda… Emince aç susuz yarıklar, kollarım ipe döndü, kurudu ha kurudu.Beslendiğim güçlendiğim yataklardan sular çekildi kurudu yüreğimin üstüne oturan taşlardan içine döndüler…Vahşi doğa ,acımasız insanlar böldüler, parçaladılar, somurdular geriye pek bir şey bırakmadılar. Artık, coşkusu yiten, çağıltısı biten, iliklerimi emerek sevgi ırmağının suskunluğunu kadehte içiyorlar ….Tattığım her acı, duyduğum her hissin izleri ruhumda, yaslandığım toprağın kokusu ,huzuru, durulmuş bedenimde…Ne siyahı ! ne beyazı hatırlıyorum!… Unuttum ardımda kalan içimi yakanları…Hafifim kuş kadar!… Hüzün sevinç işlenince göğsüme öğrendim sabrı…

Öğrendim ki kıyılarıma sert dalgalar vurduğunda , köpük köpük yüreğim kabardığın da,ne sevgili seni , ne de bir başkası anlıyor… Ateş düştüğü yeri yakıyor, onu da yanan biliyor … Derdi vereni ,alanı da var,saçımdan ince sırat köprüsü de, omzumuza kurulu terazisi de… Aslın da önce Allah’ a sonra kendine sarılmak gerekiyor…


Gün gelir elbet güneşe de döner yüreğim… Karanlıklar aydınlıklarla durulur içimde…Renkler coşar umudun bağrında … Kızıllar, yeşiller, yeşerir dallarında…

Sonuçta ; yüreğin, ruhun kapısı sevgi …
Ömrünün son deminde…
Koşulsuz ,insanca sevebilirsen özünde!…,
O kalıyor yaşadığın her yerde!...

19-12-2012

Gülayşe