Üç Duru Tanıdım..

• 18 Şubat 2013 Pazartesi 19:52:50

Üç sene önceydi.Ailece Sarımsaklıda ev tuttuk.Yaz tatiline kimseye haber vermeden çıktık.Yani yanımızda arkadaşlarımız,ya da yeğenlerimden ve kuzenlerimden hiç kimse yoktu.Kalabalıkta insan dinlenemiyor,bağımlı oluyor..Ben o sene gerçekten de tatilde kafa dinlemek istiyordum.Sahil şehirlerinin yaz gecelerini yaşamak bana doyumsuz bir zevk verir.
Çoğu gece tek başıma dolaşmaya çıktım.Eşim,oğlum ve kızım yüzmekten yorgun olduklarından.gece evden dışarıya çıkmıyorlardı.Ben yalnız olmaktan da hiç şikayet etmedim.Her gece en az bir saat luna parkta takıldım.Oradaki mutlu kalabalığı izlemek çok eğlenceli geliyordu.Tabi ki bu süper mutlu yalnızlığım çok kısa sürdü.

Ev sahibinin kızı İstanbul ‘ dan annesinin yanına geldi.Eşi gelmemişti. Tanıştık geceleri birlikte gezmeye başladık.İki tane kızı vardı.Büyük kızı oğlum yaşında,diğeri ise üç yaşında olan Duru.

Duru bizim evden gitmiyordu.Sürekli bizim yanımızda duruyor.bizde yiyor bizde uyuyordu.
Hepimiz Duru’ yu çok sevdik.Eline telefonu alır dakikalarca bilmediğimiz bir dilden konuşurdu.Televizyonda müzik kanallarını dinler,bütün şarkılara dansı ile eşlik ederdi..Bizde onu izler gülerdik.Hepimiz Duru ‘ ile çok güzel vakit geçirdik..

Duru bir gün sandalyenin arkasına saklandı.Ne yapıyor diye gidip baktım..Üç yaşındaki çocuk gizlenip ne yapabilir?Elbette altındaki bezi dolduracaktı ki ben görüp hızla ayağa kalktı kapının arkasına gidip çömeşti.Oğlum bunu oyuna çevirdi.Duru’ nun gizlendiği yerlere gidiyor..duru can havli ile başka gizli köşe arıyordu.Duru bir türlü altındaki beze işini göremiyordu.Kan ter içinde kaldı.Bizde Duru ‘ ya gülmekten kan ter içinde kaldık.Oğluma Duru ‘ ya rahat ver” diyorum dinletemiyorum.“Bizim kahkahalarımıza Duru ‘ nun annesi geldi.Duru annesini görünce can havli ile dışarıya çıktı.Artık nerede altını doldurdu bilmiyorum... ilişkilerimizi koparmadık.Tabi ki faceler sayesinde..Geçen gün Duru ‘ nun videosunu izledim.Büyümüş..okullu olmuştu; ama o siyah dalgalı saçları ,minyonluğu ve çok güzel mimikleri,sevimliliği üç yıl önceki gibiydi… Benim ilk tanıdığım Duru bu sevimli çocuktu…

İkinci tanıdığım Duru ben oluyorum..o tatilden sonra benim adım anne değil,Duru oldu…Annecim senin mimiklerin Duru gibi,Saçların duru gibi,sende müzik klipleri ile hemen dans etmeye başlıyorsun,sende duru gibi uzun telefon görüşmeleri yapıyorsun. Duru ‘cum Buraya gel,Duru ‘cum ne yiyeceğiz.Duru ‘cum benim bir problemim var..vb…Eh…bence hiç mahsuru yok….Varsın Bana Duru desinler…

Üçüncü tanıdığım duru ,on gün önce Salihli yolu üzerinde..gözümüzün önünde çarpışmanın etkisi ile arabadan hendeğe fırlayan dokuz yaşlarında ki Duru idi…Biz saniye farkıyla o kazadan kurtulmuştuk.Arabadan inip hızla kaza yerine koştum.Kaza geçirenlerin yanına ilk ben gittim.Şok geçirdim.Böyle bir şey beklemiyordum.Yedi kişinin kafası yarıktı yüzleri kan içindeydi…Kimisi hareketsiz yerde yatıyordu.Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu.Kafası yarılmış eli yüzü gözü kan içindeki anne bana yalvarıyordu “Duru ‘ mu bul bana,Duru ‘mu, ne olursun bul..” Korku şaşkınlık ve şok içinde kadının elini tuttum “Tamam..bulurum…”Dedim…Duru hendeğin içinde hareketsiz yatıyordu..Üzerine yağmur yağıyordu…