o'na

• 18 Şubat 2013 Pazartesi 11:39:50

O’na
Yokluk hangi kelime ile anlatılır, hangi kelimeye sığar… Kalabalıklar sensizliğimi yok etmek yerine daha çok acıtıyor canımı… Yalnızlığımı, bir başım alığımı görüyorum. Bir şey olmalı diyorum sensizliğin acıtmadığı bir şey her gece aynı acıyla başımı yastığa koyup her sabah yine aynı acıyla uyanmamak istiyorum…
Sevgi acıtır mı? Birbirimizin yanlışıydık ve ben o yanlışta yalnızca seni istemiştim, sensizliğe bu kadar susamışken…
En çok neye kızıyorum biliyor musun? Şimdi şu an bana o kadar yakınken bu kadar uzak kalmak, mesafeler bile sevmemi engel değilken şimdi neden yoksun. Kanıma işleyen bir zehir gibisin ne vazgeçebiliyorum ne de... Yokluğun bir nefes kadar olsaydı bu kadar acıttır mıydı yine…
Kalp hırsızımdın oysaki. Beni bir gün bu kadar yaralayabileceğini ve bu yaraya rağmen hala seni sevebileceğimi düşünmemiştim. Bunun adı aşk mı dersin. Ben sevmedim eğer aşk acı çekmekse hep aynı yerden aynı yaradan kanamaksa… Yaşamak denebilir mi yokluğuna nefes almadan, ben bir tek seninle konuşurken özgürdüm, mutluydum, huzurluydum. Benden ne kadar uzak olduğun önemli değildi kalbin benim olduğunu biliyordum beni sana bağlayan da buydu. Mesafeler önemini yitiriyordu sen bana her “seni seviyorum” dediğinde…
Bak halimize ikimizde yok oluyoruz, başka hayatları yaşıyoruz yanımızda olanlarla yalancı sevda sözlerine sığınıyoruz. Sen içindeki acıyı bastırmayı istiyorsun, ben bende açtığın yarayı kapatmayı. Bir daha kanamamasını sağlayabilir miyim dersin. Bu kadar güçlü olabilir miyim? Biliyorsun her şeye gücüm yeterde sensizliğe yeter mi ben bilmiyorum. Şu an bu satırları okumanı ne çok isterdim, ama sen asla bu satırların sana yazıldığını ve benim yazdığımı bilmeyeceksin.
Sevgilin senin karındım ben yalnızca şimdi ise… Nasıl bu hale geldik, nasıl birbirimizi bu kadar kanattık. Bir çocuğumuz olsun istiyordun, bense hep ret ediyordum. Önce seninle bir hayat yaşamak istiyordum. İkimize benzeyen minik bir bebek olsun isterdim ama henüz erkendi.
Tarifsiz bir özlem ve bir o kadar nefret var içimde sana dair yokluğundan apayrı. Ne kadar dayanırım buna bilmiyorum, yaşamaya çalışıyorum sevmeyi deniyorum. Kimse olmayacağını bilemiyorum işte minik bir çocuk olup mızmızlanmak ve şeker yerine sen gel istiyorum. Doğruları değil de ben yine yanlışı yapmak istiyorum, belki yine yanlışım olursun umudu belki de sadece bir beklenti bilmiyorum. Sana duyduğum duygularım o kadar tarifsiz ki, nefret etmeliyim oysaki ama delicesine seviyorum, her şey zıt her şey sana karşı ama kalbim bütün yaralarına rağmen hala sen diyor, belki gidişin yeni olduğundandır zamanla alışacaktır yokluğuna, ya da kendimi kandırmaya devam edeceğim.
Senin karın, hayatının anlamı, meleğin… Seni seviyorummm