GEÇ KALDIM
Anlayamayacağın sözler fısıldayacağım sana.. gözlerimden birkaç damla yaşla beraber..
yüreğimde hep geç kalmışlığın hissi olacak.. niye daha evvelden söylemedim diye
hayıflanacağım.. sana tüm bunları daha erken anlatmış olsaydım eğer huzura daha erken
kavuşmuş olacaktım diye düşüneceğim.. ama bütün düşünceler bir çıkmaz sokağa
çıkacak.. çünkü ben çoktan geç kalmışımdır.. şimdi durup bu son cümlemin anlamını
düşüneceğin.. ne demek istediğini.. kendim yazmışımdır oysa.. kendi söylediğimden bile
uzak kalmış olduğumu düşüneceğim.. sonra her şeyi başa sarıp bu düşünce zincirine
nereden başladığımı düşüneceğim.. yani oturup saatlerce anlamsız şeyler düşünen biri
olduğumu bir kez daha kendime ispatlayacağım.. kendime diyorum çünkü kendimden başka
kimse kalmadı benle.. ben yalnız kaldım.. bir gurur, bir inat, bir geç kalmışlık yüzünden
kendimle kaldı.. özlediğim halde gelmediğim için, sevdiğim halde sevmediğimi söylediğim
için, sensiz yapamayacağımı bildiğim halde sensiz de yaşamda dimdik durabileceğimi
kanıtlamak için , yani tüm bu içinler yüzünden yalnız kaldım.. şimdi verseler hayatımı
yeniden bana, bir filmi geri alabildiğim gibi yaşamı da geri alabilsem eğer işte o zaman
farklı olurdu her şey.. o zaman bir sakız gibi benliğime sarılmış olan gururumu bir bıçakla
dahi olsa söker atardım.. sana gelmeyi her seferinde başka bir zamana erteleyen
düşüncelerimi sustururdum… böyle olacağını bilseydim beni istemediğini söylesen bile
yanında dururdum. Canın yandığında canının yandığını uzaktan hissetmek zorunda
kalmazdım gelir acını ben dindirirdim. Ama işte geç kaldım. Bir kez yanında olabildim o da
artık hiçbir zaman yanında olamayacağım zamanda.. sadece son nefesini verirken yanında
olabildim işte.. üzgünüm hem adına hem adıma.. sende üzgündün son nefesini verdiğin
anda.. beni bulduğun ama hemen kaybettiğin için.. bütün üzgünlüklerin nedeni ben geç
kaldım.. iki kelimeyle yıktım bizi.. geç kaldım.. üzgünüm..