İLK ÖPÜCÜK

• 14 Şubat 2013 Perşembe 19:53:21

İLK ÖPÜCÜK

Bir insan ömrünün sonuna dek kendisini bile tam olarak tanıyamazken bir başkasını yeterince tanıyabilmesi mümkün olabilir mi…
Bazen hatta belki de çok zaman mümkün olabilir…
Üstelik zamanın bu çok gelişmişliği içinde Beden Dili denen bir tespit bir bilgi söz konusu iken.
Bir söz bir bakış bir tavır bir eylem o insanı hemen ele verebilir. Tabii bütün bunlar gerçek bir samimiyet ve dürüstlük içerdiği takdirde makbuldür geçerlidir.
Yıllar öncesinin o içten o onurlu ve soylu duruşuyla gerçek bir özgürlük savaşçısı olan Sayın Hıfzı Topuz’un 90 yaşında anımsadığı ilk öpücüğünü çok değerli Sayın Emre Kongar o nefis üslubuyla bakın nasıl anlatıyor gene…
**********************
90 Yaşında Anımsanan İlk Öpücüğün Heyecanı
“Kızın elleri avuçlarımdaydı, yüzü kıpkırmızı olmuştu, kalbinin hızlı hızlı çarptığını duyumsuyordum. Kolumu boynuna attım, çekilmedi. Başına uzanarak yanaklarından öptüm, karşı koymadı. Ben de bunun üzerine bir daha öptüm. İlk kez bir kızı coşkulu bir istekle kucaklıyordum…
O gece saatlerce uyuyamadım. İlk öpüşmeyi düşündükçe yatağımda titredim durdum.”
***
Değerli gazeteci, roman yazarı, büyük kültür insanı Hıfzı Topuz ilk öpücüğünü böyle anlatıyor.
15 yaşında, Cumhuriyetin 15’inci yılı kutlamaları için 29 Ekim’de, Galatasaray Lisesi’nden izci olarak Ankara’ya gidiyor…
İçinde Atatürk’ü görmek heyecanı…
Ve ilk öpücük deneyimini yaşıyor!
Bilirim, o zamanlar ilk öpücükte, erkekler kızları dudaklarından öpmeye cesaret edemezdi…
Dudaklarını yanaklarına değdirirlerdi.
Daha sonra iş dudaklara ilerliyor ama orada kalıyor…
İstanbul’a dönüş ve yazılan mektuba gelen bir yanıt:
“Sen gittiğinden beri bir tapınak içinde yalnız kalan ruhumu mektubun biraz teselli etti Hıfzı. Şimdi artık günlerim hiç bitmeyecek bir sevgiyle seni beklemek, seni düşünmek ve yaşamın umut felsefesiyle avunmak olacak. Dilerim seninki de öyle olsun. Acaba ne zaman nerede sana kavuşacağım, söyle. Hayatım boyunca seni bekleyeceğim.”
Hıfzı Topuz içinden bir de vesikalık resim çıkan bu mektubu gece defalarca okur, resmi öper, yine titremeler içindedir; ama bir daha ondan hiç haber alamaz.