Selam Züleyha

• 13 Şubat 2013 Çarşamba 14:06:49

Züleyha seni çok özledim.Seninle uzun zaman oldu konuşmayalı.Eskiden yolda yürürken seninle konuşurdum,ya da başımı yastığa koyup şöyle en çok sevdiğim yatış şekli ,sağ dizim sanki burnuma değecek ,ellerim yanağımda .. işte o zaman sen gelirdin yanıma konuşurduk seninle sen konuşmazdın,ben konuşur, sen dinlerdin..bazen gecenin üçüne kadar sen beni dinlerdin,sonra ben acıkırdım mutfağa gider,varsa zeytin yağlı enginar,taze fasulye,kızartma yoksa bir meyveyi peynirle yerdim masada otururken sen karşımda olurdun Ben yemek yerken de seninle konuşurdum.Olayları en ince ayrıntısına kadar sana anlatırdım.Ben seninle konuştuğumda çok ama çok rahatlardım..Ne oldu bana bilmiyorum..Gece yattığımda yada yolda yürürken sen gelmiyorsun aklıma canımı sıkan,beni üzen insanlar geliyor.Onları bir türlü gönderemiyorum zihnimin içinden..Biliyorum bana sadece zaman gerekiyor..sadece zaman..

Geldin ya, bu gün Züleyha inan çok sevindim.Sen benim çocukluğumdan bu yana en çok sevdiğim dostsun.İyi ki varsın Züleyha. sana neler anlatacağım…

Züleyha,dostum,can yoldaşım..Bir yıldır seninde anladığın gibi ben bende değilim.Benliğim benimle kavga ediyor..”Sen bu değilsin,olamazsın da “Diyor. Haklı.. ben bu değilim..Üzerimde bir türlü çıkarıp atamadığım bir ağırlık var.Kurtulamıyorum ondan..Dostlarımla,arkadaşlarımla çok az görüşüyorum.Telefonla beni aradıklarında çoğu zaman telefonu açmıyorum.Beni çok seviyorlar.Küsmüyorlar,kırılmıyorlar tekrar arıyorlar..ben çaresizce telefonu açıyorum.En neşeli maskemi takıyorum.”Selam” diyorum..cıvıl cıvıl sesimle..onların anlattıklarına kahkaha ile gülüyorum..Bana yaptıkları vefasız sitemlerini geçiştiriyorum.Aslında telefonla bile; beni seven insanlarla konuşmak iyi geliyor..Hele, abimle konuşmalarımız gırgır şamada…Büyük yengemle aramızda bir parola var”Ütüür üttürde avam olsun..” Geçen gün yengem bana “Kızım.üttürüyorum,üttürüyorum telefonunu açmıyorsun..” dedi..Elbette haklı…aslında açmak istemediğimden değil..Neşe dolu maskemi takmak zor geliyor artık bana..Bazen onunla konuşurken gözlerimden yaş geliyor,burnumu çekiyorum Bana “Sen nezle olmuş sun,üşütmüş sün” diyor..Ona ağladığımı söyleyemiyorum.Söylesem “Rahat batıyor sana.topla kendini diyecek,ya da gel kahve içelim diyecek…ya da ben geliyorum diyecek”Ben evden çıkmak istemiyorum..Eve birinin gelmesini de istemiyorum.Yalnız kalmak istiyorum.Ne oluyor bana bilmiyorum…

Perşembe günü oğlum bana “Anne ne bu ya! Evimiz cenaze evi gibi ne gelen var ,ne de giden
Neden anne ? diye bana sordu..ona hiçbir şey diyemedim..Haklı oğlum.Ben onu kalabalıklar içinde büyüttüm.Şimdi ki sessizlik tuhaf geliyor ona .Oğlum bana “Ben İsveç köftesi yemek istiyorum.Hadi anne!Bornava Foruma gidelim..”Dediğinde onu kıramadım.Kızımda İstanbul ‘ dan gece gelmişti..Ailece Bornava Foruma gittik.Çok iyi oldu benim için..Dönüşte oğluma sarılıp öptüm…”Sen benim hayatıma,aksiyon katıyorsun..”dedim..Oğlum,” Anne!geçenlerde İzmir Alsancak dönüşünde de öyle dedin..” Dedi.Kızım,oğluma..”Sen bakma anneme Hakan,o her seferinde aynı lafı söyler..Menopoza girdiğinden bu yana annem bir tuhaf oldu..”
Sonra da güldüler..aman onlar yeter ki mutlu olsun..her şey evlatlar için değil mi?

Züleyha bu gün bir karar aldım.Aslında dün aldım;ama uygulama olmadı…Yeniden eskisi gibi arkadaşlarımla,dostlarımla daha çok zaman geçireceğim.Uzun zamandır bize gelmek isteyen iki arkadaşımı bu gece bizim eve çağırdım..Aslında korkuyorum.Onları isteyip istemediğimi bilmiyorum.Maskem olmadan olacak mı ?onu bilmiyorum..Başarabilecek miyim?
Onların saçma sapan konuşmalarını can kulağı ile dinlemek zor gelecek mi bana?Bilmiyorum.
Aslında eskiden o saçma sapan konuşmaların içinde ben de vardım.En çok da ben saçmalıyordum.Mesela,Evlerine gelen.badanacının ne kadar tembel olduğu, ya da evlerini hangi renk duvar kağıdı kaplaması gerektiği, ya da deniz süngeri ve saten boya ile yapılan duvar kağıdı görünümlü badananın duvar kağıdından daha güzel olduğu…Bunlar beni hiç ilgilendirmiyor .Of Züleyha..Ben bunları dinlemek istemiyorum.;ama çağırdım artık..telefon edip gelmeyin diyemem..Aslında heyecanlıyım da..çünkü kendime direniyorum..Ben o dostlarımla çok büyük mutluluklar yaşadım.Sorun onlarda değil.sorun bende bunu biliyorum..

Züleyha,çok hassas ve ayrıntıcı bir insanım.İnsanları kırmamak için çok büyük özen gösteriyorum; ama bazen insanlar beni farkında olmadan kırıyorlar..Belki de kendimi evime kapamam kırılmak istemediğimden..Yani küp dolmuş artık.Hani bir damla daha gelse taşacak durumda .”.Adam sende” deyip geçemiyorum.Kafama takıyorum..Keşke kafama takmamayı başarabilsem..Züleyha., başarabilir miyim sence ben bunu?

Züleyha,ben seviyorum.herkesi çok seviyorum..Hiç sevilmeyecek olan insanda bile; sevilecek bir nokta mutlaka buluyorum.Hiç bir olaya eleştirisel değil,çözümsel yaklaşmaya özen gösteriyorum...anlamaya çalışıyorum ama;hiç de hak etmeyen insanları anlamaya çalışmaktan bıktım artık..gerçekten de bıktım..Bazen onlar hakkında “bunlar insan mı?” diye düşündüğüm bile oluyor..Onlar insansa eğer ben neyim..bilmiyorum…

Züleyha,inan insanlar çok zalim…vuruyorlar acıtacağını bile bile vuruyorlar..gücü gücü yetene,gücü yetmiyorsa el etek öpüyorlar..Ben insan olmaktan yoruldum…züleyha yoruldum…ama yinede onları anlamaya çalışıyorum..Allah hiç kimseyi zalim olarak yaratmaz..Yaşadıklarımı bu insanları zalim yaptı acaba diyorum…Çünkü hayat herkese adil davranmıyor..

Züleyha,sevgiyi bilmiyorlar,o nedenle o zalimlere çok kızamıyorum..sevgi öğrenilen bir kavram..Öğrenmemişler,sevilmemişler ki sevmeyi öğrensinler..

Züleyha! Apartman kapısının önünde bir ambulans durdu..Kime ne oldu ?Gidip ben bir bakayım.Hadi sende git artık.Akşama misafirler gelecek markete gitmem lazım..ama uzatmadan yine gel olur mu? Güle güle can dostum….güle güle…