SEN YİNE DE GİTME OLUR MU?

• 13 Şubat 2013 Çarşamba 00:26:07

Bir gün birini sürekli heyecanlı, afallamış hissettirecek kadar çok seveceğimi tahmin etmemiştim.

Hayatta en çok babam dinler beni. Arabada, evde o gazete okurken, konuyu uzattığım hatta saçmaladığım zamanlarda bile çok önemli bir şey anlatıyormuşum gibi dinler. Çocukluğumdan beri böyleydi, artık kocaman olmama rağmen onun yanında yine çocuklaşır çok konuşurum ama o yine de sıkılmaz. Başkalarıyla konuşamadığımı en iyi babam bilir çünkü. Başkalarının yanında günlerce içimde biriktirdiğim ne varsa hep babamın başını ağrıtır.

Üniversitede iyi zamanlar geçirmezken onun babamın baktığı gibi baktığını fark ettim bana. Duygusal boşluktan böyle hissettiğimi düşünüp umursamamaya çalıştım. Ama ben farkında olmadan ne zaman saçmalayıp utansam onun gülümsediği gibi gülümsedi hatta bazen benimle saçmaladı, umursamamaya çalıştım. Arkadaşlarıma çok küçük bir derdimden bahsettiğim bir sırada, çevremizdekileri şaşırtacak şekilde işini gücünü bırakıp dikkatle dinledi beni. Korktum, kafam karıştı. Hiç aşık olmamıştım ben. Duygularım bile bir düzene alışmıştı sanki, ne düşüneceğimi bilemedim.

Aslında hepimiz iyi insanları severiz ama bazen onların bizim için olmadığını, onları hak etmediğimizi düşünürüz, böyle bir hisse kapıldım belki de. Bazı duygulardan kaçamazsınız,kalbiniz hızla çarpmaya başladığı an yavaşlatamazsınız. Ben de kaçamadım. Şimdi o; benim onu her gördüğümde nasıl sebepsiz, saçma bir mutluluk duyduğumu ve ona ne kadar içten gülümsediğimi bilmiyor. Onu ne kadar çok sevdiğimi de bilmiyor. Bilse belki defalarca gitmeyi denemezdi. Gitme diyemedim ben evet, sadece her yaz gitmesin diye dua ettim. O da defalarca gitmekten vazgeçti. Neden bilmiyorum ama gitmedi işte.

Ben belki korkak, kalın kafalının biriyim. Sana yine gitme diyemeyeceğim ama... sen yine de gitme olur mu?