Karanlığı heceledim yokluğunda
Adını soğuk taşlara kazıdım
Derin derin hıçkırdım
Soluklarım adına tövbe etti
. . . . . .


Nerden bilebilirdim ki aşkın tam kalbe isabet ettiğini,yakıp

kavurduğunu,hiçliğin gölgesinde yaşamayı

kabullendirdiğini,sustum… susadım vazgeçemedim bu

aşktan…sevdalanmıştım,varlığın duaydı dudaklarımda,içime düşmüşken

korun ; zemzem mi söndürürdü o koru..Yasaktı. . . Adem’in elması gibi…senden vazgeçmek....


. . . . . .





Hiçliğin ötesinde yol var mıydı?
Senden vazgeçtim…
Aşkta kendi ömrü kadarmış..
Sus ve dinle içimi…

. . . . . .


Yalanlardan sırra kıdem bastı ruhum,dar geldi bu beden bu

aşka…sıcaklığın dengemi bozdu…düştüm, kalktım ,sövdüm yedi

ceddine..aşkını inkar ettim yana yana…öldü dedim bu aşk… BİTTİ dedim…

kefen biçtim ölmemiş aşkına en beyazından…

. . . . .

Şimdi sevda yolunun bitişindeyim
Başım dimdik…
Aşkı inkar edip geldim işte
Hadi tebrik et beni sevgili..

. . . . . .

Mateminde siyaha büründü tüm renkler,kılıfına sığdırıldı

yalanlar…ateşinden yanan kalbim buz bağladı..ılık ılık eserken

rüzgarlar ve tenimle sevişirken masum damlalar,yerini buz tutmuş

sinsi yaşlara bıraktı…adını zikrettiğim senli sayfalar artık boş

kaldı,uğruna adanmış bütün dualar, bu aşkın ruhuna bağışlandı

artık…sevdaya eziyetten müebbet verdim sana,içimde sığdıramazken bu aşkı kara toprağa sığdırdım...




. . . . . .


Şimdi sensizliğin sayamadığım o etin kemikten ayrıldığı, yani benim

senden koptuğum o gündeyim..gözümde geçmişten kalan yaşların izi

var sadece…geçmişimi harmanladım masum sevdamla,geride bıraktım karanlığı..

loş ışığındayım hayatın..güneş bu kalpten yine doğacak ve

eritecek daha da buzları…şimdi yolun başındayım. . .

kararli ve isabetli sevdalardan yola çıkmak üzereyim… hoşça kal …

gençliğimin siyahtan başka renk vermeyen meşalesi…HOŞÇA KAL….