’’Baharı bekleyen kumrular gibi ’’ diyor şair bir şarkı güftesinde... Bak bahar da merhaba dedi iklimimizde, sen yoksun..

Bir başka şarkı güftesinde ’’ Bir tatlı tebessüm bin vuslata bedeldir ’’ diyor vusulatı düşlediğim anda düşlerime hep o sıcacık gülüşün geliverir de benliğim içten içe bir kavrulur ki...Bozulmasın diye düşlerim olduğum yere mıhlanır kalırım... Sen yoksun...

Artık ’’’şarkılardan da fal tutmuyorum’’’ çünkü ’’’Fallarda çıkmıyorsun..’’’.. ’’’ Unut beni kalbimdeki hicranla yalnız kalayım’’’ desem ne çare...Ben sende bulmuşum yaşamın anlamını, sende varolmuşum, sende yokolmuşum kendimden.. Ama gel gör ki, sen yoksun.

’’’ Bir rüzgardır gelir geçer sanmıştım ’’’ Allahım! Bu ne bitmez tükenmez rüzgardır ki, sevda labirentlerinde dödürüp duruyor beni...’’Rüzgarlara kapılmış kuru yaprak misali’’’, Sen yoksun...

’’’ Gönlümün yoldaşı ol kalbime gir neşe bırak’’’ dediğimde sen zaten kalbimdeydin, kalbimden hiç çıkmadın ki...Bir neşe bırakmadın ama, bitimsiz yangıları üfledin yüreğime. Sen yoksun...

Artık ben de kabullendim ’’’ Bağrımda bir çöl güneşi ’’’nin son soluğuma değin beni yakıp kavuracağına... Sen yoksun...

Sen yoksun sevgili, ya ben varmıyım sanıyorsun...
Ya ben varmıyım...

Sen yoksun!

Haydar Okur-KÖMEN